Όλες οι σχέσεις έχουν τις καλές και τις κακές τους στιγμές. Σας έχει τύχει σίγουρα για παράδειγμα να θέλετε να αράξετε στον καναπέ και να μην κάνετε τίποτα τη στιγμή που το έτερον σας ήμισυ θέλει να πάτε για ψώνια. Το να μη συμφωνείτε πάντα σε όλα είναι απολύτως φυσιολογικό.

Κάποια στιγμή, όμως, υπάρχει ο κίνδυνος οι διαφορές σας να γίνουν πιο σοβαρές, ίσως μάλιστα τόσο σοβαρές που να μπορούν να οδηγήσουν στο χωρισμό. Υπάρχουν ενδείξεις, που προειδοποιούν για τα χειρότερα, και όταν αυτές επαναλαμβάνονται ίσως έχει έρθει η ώρα να δώσετε ένα τέλος στη σχέση σας. Το να γνωρίζετε αυτά τα σημάδια μπορεί να σας βοηθήσει να αποφύγετε να σπαταλάτε τον πολύτιμο χρόνο σας σε μία ούτως ή άλλως αδιέξοδη σχέση.

1- Έλλειψη επικοινωνίας

Όταν πρωτογνωριστήκατε με τον-την σύντροφό σας, δεν αντέχατε αν δεν επικοινωνούσατε όλη την ώρα. Μιλούσατε συνέχεια στο τηλέφωνο, ανταλλάσσατε μηνύματα στο κινητό και e-mail. Τώρα, όμως, μπορεί να μην μπείτε καν στη διαδικασία να στείλετε ένα μήνυμα, πόσω μάλλον να πάρετε τηλέφωνο. Επιπλέον έχετε αρχίσει να αγνοείτε εσκεμμένα τις προσπάθειες του συντρόφου σας να επικοινωνήσει μαζί σας. Ευτυχώς υπάρχει η αναγνώριση κλήσης, δυστυχώς το τέλος μπορεί να είναι πολύ κοντά.

2- Ούτε συζήτηση για το μέλλον

Ένα από τα πιο συναρπαστικά κομμάτια μίας σχέσης είναι να κάνετε μαζί όνειρα για το μέλλον. Είναι πολύ όμορφο να σχεδιάζετε τι θα κάνετε στις διακοπές, να ονειρεύεστε πώς θα φτιάξετε το σπίτι σας, να σκέφτεστε τα ονόματα που θα δώσετε στα παιδιά σας. Όλα αυτά σας δημιουργούν ένα αίσθημα ασφάλειας, γιατί νιώθετε ότι οι δυο σας θα είστε για μια ζωή ένα αγαπημένο ζευγάρι, που μοιράζεται τα πάντα.

Αν προσπαθείτε να φέρετε κάποιο από αυτά τα θέματα για συζήτηση και το μόνο που παίρνετε ως απάντηση είναι η απόλυτη αδιαφορία, το μέλλον της σχέσης σας είναι μάλλον αβέβαιο.

3- Δεν προσπαθείτε για τη σχέση

Θυμηθείτε πώς στην αρχή της σχέσης σας κάνατε συνέχεια πράγματα μαζί. Ρομαντικοί περίπατοι, πικ-νικ στην παραλία, αυθόρμητες αποδράσεις δεν έλειπαν από το πρόγραμμά σας. Τώρα ούτε που μπαίνετε στον κόπο να αφιερώσετε μία ημέρα στο ταίρι σας για να κρατήσετε το πάθος ζωντανό. Για να είμαστε ειλικρινείς είστε πιο ευτυχισμένοι όταν τεμπελιάζετε στο σπίτι βλέποντας τηλεόραση ή DVD- οτιδήποτε αρκεί να έχετε την ησυχία σας.

4- Γεροί καυγάδες

Η αλήθεια είναι ότι πάντα είχατε χαζούς καυγάδες για μικροπράγματα. Τώρα όμως έχετε κηρύξει πόλεμο. Ξέρετε ποια είναι τα αδύνατα σημεία του-της συντρόφου σας - το σώμα του, η δουλειά του, η μητέρα του - και τα χρησιμοποιείτε μόνο και μόνο για να τον κάνετε έξαλλο. Και δεν είστε ο μόνος. Το ταίρι σας ακολουθεί ακριβώς την ίδια τακτική. Σας χτυπάει χωρίς οίκτο εκεί που πονάτε.

5- Καυγάδες για πλάκα

Συνηθίζατε να πειράζετε ο ένας τον άλλον. Τώρα όμως η παραμικρή κουβέντα και από τους δυο σας μπορεί να γίνει αιτία πολέμου. Σε αυτή την περίπτωση υποβόσκει μια βαθιά δυσαρέσκεια για το σύντροφό σας. Μπορεί όλα αυτά να είναι σημάδι ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να πάρουν πραγματικά άσχημη τροπή αν δεν αποφασίσετε να ρίξετε τίτλους τέλους στη σχέση σας τώρα!

6- Δημόσιοι καυγάδες

Το να μαλώνετε με το σύντροφό σας σίγουρα δεν είναι καλό, αλλά το να ουρλιάζετε μέσα στον κόσμο είναι καμπανάκι ότι είστε σε μία σχέση που είναι εκτός ελέγχου. Αν δεν σας απασχολεί καν που κάποιοι άσχετοι ακούνε ή βλέπουν τα προβλήματα που έχετε, είναι σημάδι ότι έχετε χάσει κάθε σεβασμό για το έτερόν σας ήμισυ. Καλύτερα πάρτε το απόφαση και πείτε αντίο.

7- Σας λείπει η ανεξαρτησία σας

Θυμάστε στην αρχή που δε θέλατε να περνάτε ούτε λεπτό ο ένας μακριά από τον άλλον; Τώρα όλο και πιο συχνά νιώθετε την επιθυμία να κάνετε πράγματα χωριστά: να βγείτε έξω με φίλους σας ή ακόμη και να κάνετε υπερωρία στη δουλειά, έτσι ώστε να μην περνάτε περισσότερο χρόνο μαζί από τον απολύτως απαραίτητο. Νοσταλγείτε την εργένικη ζωή σας και τις προηγούμενες σχέσεις σας, σας λείπει το φλερτ και η περιπέτεια. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Δυστυχώς ότι πιθανότατα η σχέση σας είναι καταδικασμένη.

8- Έχετε μυστικά

Η βάση κάθε επιτυχημένης σχέσης είναι η εμπιστοσύνη. Όταν αυτή ξαφνικά εξαφανίζεται, τι νόημα έχει να συνεχίσετε να είστε μαζί; Αν δεν μπορείτε να δείξετε εμπιστοσύνη στον άνθρωπό σας, είναι φανερό ότι από τη σχέση σας λείπει η αφοσίωση, οπότε μήπως ήρθε η ώρα να προχωρήσετε χωριστά;

9 - Βλέπετε μόνο ελαττώματα

Σκεφτείτε πώς παλιά βρίσκατε αυτή τη μυτούλα χαριτωμένη ή αυτό το περίεργο γέλιο γλυκό; Τώρα η ίδια μύτη σας φαίνεται λίγο μεγάλη και το ίδιο γέλιο πολύ εκνευριστικό. Κοιτάζοντας το ταίρι σας βλέπετε πια όλο ελαττώματα. Ανακαλύψατε πλέον την κυτταρίτιδα και εκείνες τις φακίδες στο πρόσωπο, που δεν είναι ό, τι καλύτερο. Αν τίποτα δε σας αρέσει πια, μάλλον η σχέση αυτή μετράει μέρες.

10- Όχι πια σεξ

Όλοι ξέρουμε πόσο ξεχειλίζει η σεξουαλικότητά μας στην αρχή μίας σχέσης. Στη συνέχεια, -κάτι σαν να πήρατε υπερβολική δόση- αυτή η σεξουαλικότητα αρχίζει και πέφτει. Όταν το σεξ υπάρχει πια μόνο στο μυαλό σας και δε βλέπετε φως στο τούνελ, τα λόγια είναι περιττά την ώρα που χωρίζετε. Η φλόγα έσβησε και ήρθε η στιγμή να περάσετε στον επόμενο -μεγάλο ή μικρό ο καιρός θα δείξει- έρωτα.

 Πηγή: Μίνα Ράλλη cosmo.gr

Ένα στα τέσσερα παντρεμένα ζευγάρια και τέσσερα στα πέντε άγαμα οδηγούνται στον χωρισμό λόγω προστριβών από παρεμβάσεις της μητέρας του άνδρα Η σχέση πεθεράς και νύφης θυμίζει λίγο πολύ τον σκύλο με την γάτα.

Διεκδικούν και οι δύο την κυριαρχία τους στον σύζυγο, ειδικά αν αυτός έχει στενή σχέση με τη μητέρα του. Όταν δεν καταφέρνουν να ισορροπήσουν τους ρόλους τους τότε έρχεται το μοιραίο: Ενα στα τέσσερα παντρεμένα ζευγάρια και τέσσερα στα πέντε άγαμα, οδηγούνται στον χωρισμό, λόγω προστριβών με τη μητέρα του συζύγου.

Το συμπέρασμα προκύπτει από μελέτη που πραγματοποίησε η ψυχολόγος κ. Χαρά Νομικού και οι συνεργάτες της σε δείγμα ζευγαριών τα οποία ζήτησαν τη βοήθειά της.

Όπως γράφει το "Έθνος", η έρευνα έδειξε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών και των ζευγαριών που καταφεύγουν σε ψυχολόγο, με αιτία την παρεμβατική συμπεριφορά της πεθεράς, είναι ηλικίας 20 έως 40 ετών.
Αυτό συμβαίνει, καθώς σε αυτές τις ηλικίες τα άτομα βρίσκονται συνήθως κοντά στον γάμο ή είναι ήδη πρόσφατα παντρεμένα. Στα ζευγάρια πάνω από 40 ετών, υπάρχουν πιο σαφή όρια, τα οποία προστατεύουν το ζευγάρι από τις παρεμβάσεις των γονιών.

Σύμφωνα με την κ. Νομικού, οι διαμάχες πεθεράς και νύφης είναι πιο έντονες κοντά στον γάμο, καθώς η μία προσπαθεί να επιδιώξει ή να διατηρήσει την κυριαρχία της έναντι της άλλης και να προβάλει την προσωπική της αξία, υποκινούμενη από το συναίσθημα της ιδιοκτησίας και την ανασφάλεια.

Η πεθερά πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να συμβουλεύει τον γιο ή τη νύφη της. Ποντάρει στην εμπειρία της, θεωρώντας ότι έχει πιο πολλές γνώσεις που μπορούν να είναι χρήσιμες στους νεότερους. Η νύφη νιώθει ότι η πεθερά της εισχωρεί σε πεδία της δικής της κυριαρχίας και φοβάται ότι προσπαθεί να κρατήσει τον γιο της. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι δύο άτομα διεκδικούν κυριαρχία πάνω σε ένα τρίτο...

Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους (24%), οι Ελληνίδες μητέρες παρεμβαίνουν στη διαπαιδαγώγηση των εγγονιών τους, το 19% ζητούν από τον γιο τους να τις πάει στον γιατρό ή για ψώνια, το 17% τηλεφωνούν πάνω από δύο φορές την ημέρα, ενώ το 16% κριτικάρουν τη νύφη για την καθαριότητα του σπιτιού ή το μαγείρεμα.

Οι παρεμβάσεις αυτές έχουν άμεση επίπτωση στη σχέση του ζευγαριού.
Στο 61% των περιπτώσεων, παρουσιάζονται διενέξεις μεταξύ των συζύγων, συναισθηματική αποξένωση (26%) και προβλήματα στην επικοινωνία (13%).
Επίσης, οι παρεμβάσεις οδηγούν σε χωρισμό το 23% των παντρεμένων και το 80% των άγαμων ζευγαριών.

Ένας στους τέσσερις άνδρες (24%) βασίζεται στη γνώμη της μητέρας του και δεν παίρνει μέρος στη διαμάχη. Το 13% των ανδρών του δείγματος δήλωσαν ότι της δίνουν αναφορά για κάθε δραστηριότητα, ενώ μεγάλο ποσοστό θεωρεί ως υποχρέωσή του να παραστεί με την πατρογονική του οικογένεια σε κοινωνικές εκδηλώσεις.

Γι αυτό καλό είναι να βρείτε γαμπρό που να μένει χιλιόμετρα μακρυά από την μάνα του και επίσης καλό είναι να αποφεύγεται να απαντάτε στα τηλεφωνήματα της!

Πηγή: http://www.hbnews.gr

Σύγκρουση: Συμβιβασμός ή Συμφωνία

Συστατικό στοιχείο της σχέσης ενός ζευγαριού είναι οι καυγάδες και οι συγκρούσεις. Αυτό συμβαίνει γιατί κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με τον άλλο - δύο οι περισσότεροι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Οι συγκρούσεις με τους σημαντικούς για μας ανθρώπους - γονείς , δασκάλους, φίλους, συνεργάτες, σύντροφο - εμφανίζονται από την παιδική ακόμα ηλικία και συνεχίζονται σ' όλη μας τη ζωή. Ωστόσο στην εποχή μας, που το θέμα των σχέσεων απασχολεί όλο και περισσότερο ειδικούς και μη, ενώ συχνά κάνουμε λόγο για την τέχνη της αγάπης και του έρωτα δεν ευαισθητοποιούμαστε στην τέχνη της σύγκρουσης.

Πότε οι συγκρούσεις απειλούν ή καταστρέφουν τη σχέση;

1. Όταν στόχος δεν είναι η επικοινωνία αλλά ο ανταγωνισμός, η προσπάθεια του ενός να αποδείξει την αλήθεια των λόγων του χωρίς να υπολογίζει τον άλλο. Στην περίπτωση αυτή δεν "μπαίνει καθόλου ο ένας στα παπούτσια του άλλου", δεν ακούει τον άλλο, θεωρεί ότι έχει όλο το δίκιο με το μέρος του και παραβλέπει την αμοιβαία υπευθυνότητα.
2. Όταν το ζευγάρι ξεφεύγει από το θέμα για το οποίο προέκυψε η σύγκρουση και αναφέρεται σε προηγούμενα προβλήματα και σε παράπονα του παρελθόντος. Με άλλα λόγια όταν δε μένει στο θέμα της σύγκρουσης αλλά επεκτείνεται σε, καταστάσεις, πρόσωπα που είναι μακριά από το "εδώ και τώρα". Έτσι φτάνει στο σημείο καμιά φορά μετά από λίγες ώρες ή μέρες να μη θυμάται το λόγο του τσακωμού.
3. Όταν μετά από μία σύγκρουση, δεν ακολουθεί μία διεργασία στην οποία εκφράζονται συναισθήματα πόνου, θυμού, λύπης, αλλά αντίθετα παραμένουν απωθημένα και κυρίως θυμός, που μπορεί να βγει ανεπεξέργαστος ως παθητική ή ενεργητική επιθετικότητα, σε κάποιον άλλο ανύποπτο χρόνο. Έτσι κάποτε προκαλούνται αποστάσεις αγεφύρωτες.
4. Όταν η σύγκρουση δεν οδηγεί σε μία πραγματική συμφωνία αλλά σε έναν επιφανειακό συμβιβασμό που συνοδεύεται από ένα θρίαμβο αυτού που δεν υποχώρησε. Στην περίπτωση αυτή απουσιάζει μία ουσιαστική προσέγγιση που οδηγεί στη βελτίωση της σχέσης. Αντίθετα επαναλαμβάνονται παρόμοιες καταστάσεις που μπορεί να οδηγήσουν στην αναπότρεπτη διάρρηξη των σχέσεων.
5. Όταν υπάρχει ο φόβος της τίμιας υποχώρησης γιατί αυτή θεωρείται συνώνυμη της απώλειας του προσωπικού γοή τρου.

Ωστόσο θα πρέπει να τονιστεί ,ότι η αποφυγή της σύγκρουσης δεν είναι κατά ανάγκη δείγμα μιας ευτυχισμένης συντροφικής ζωής. Η έλλειψη της πολλές φορές υπονομεύει τη σχέση, κλονίζει την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στον άλλο, οδηγεί στη μοναξιά και διαστρεβλώνει το νόημα της πραγματικής συμβίωσης. Έτσι θυσιάζουμε τον εαυτό μας, τις αξίες και τις ανάγκες μας Μπορούμε λοιπόν τη σύγκρουση να τη χρησιμοποιήσουμε ως μέσο και αφορμή για την αποφυγή των πρόσκαιρων συμβιβασμών και της αποτελμάτωσης, αρκεί να μάθουμε την τέχνη της. 'Η θετική σύγκρουση είναι τίμια και αντικειμενική, όχι κακοήθης ενοχοποιητική και σκληρή. Η τίμια μάχη οδηγεί στην αυθεντικότητα της σχέσης και στην ισοτιμία.

Υπάρχει εποικοδομητική σύγκρουση & ποιοι οι όροι της;

1. Τη σύγκρουση να ακολουθεί συζήτηση αρχίζοντας από τη αναγνώριση των θετικών του άλλου, την έκφραση της αγάπης και του ενδιαφέροντος γι αυτόν. Έτσι υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να κρατηθεί η συζήτηση σε χαμηλούς τόνους και να διατηρήσουν οι σύντροφοι νηφάλια τη σκέψη. Περιορισμός της επίρριψης των ευθυνών, των αξιολογήσεων, των γενικεύσεων και των ερμηνειών είναι επίσης πολύ βοηθητικά στοιχεία.
2. Έχοντας υπόψη μας ότι θυμωμένοι άνθρωποι δεν ακούν, θα πρέπει να δώσουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας και στον άλλο για να γίνει συζήτηση.
3. Δεν θα πρέπει, μόνο να μιλάμε αλλά και να ακούμε. Να αφήνουμε τον άλλο να ολοκληρώνει τις σκέψεις του. Όταν βλέπουμε να μη λύνεται η διαφωνία μπορούμε απλά να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε.
4. Χρειάζεται ευαισθησία στον τρόπο το χρόνο και το χώρο που γίνεται ο καυγάς. Είναι οικείο σε όλους το φαινόμενο της ενίσχυσης των εντάσεων όταν αυτές γίνονται ενώπιον τρίτων.
5. Είναι πολύ σκληρό για να δυναμώσει κάποιος τη σχέση του να θίγει τα ευαίσθητα σημεία του άλλου.

Τελικά το ζητούμενο είναι ο καθένας να είναι σε θέση να αγαπάει και να αποδέχεται τον εαυτό του και τους άλλους ως πρόσωπα, ανεξάρτητα από το εάν απορρίπτει κάποια στοιχεία της συμπεριφοράς του. Μήπως μπορούμε να απολαμβάνουμε αυτούς που αγαπάμε έτσι όπως είναι;

Συντάκτης: Ντόρα Μίνου (Μ.Α. Κλινικής Ψυχολογίας Ψυχοθεραπεύτρια – οικογενειακή σύμβουλος)
Πηγή: http://www.healthierworld.gr

Παλαιότερα η συμβίωση του άγαμου ζευγαριού ήταν ένα κοινωνικό taboo, ωστόσο τώρα βλέπουμε ότι η κοινωνία είναι πιο ανοιχτή σ' αυτό και μάλιστα παρατηρείται ότι αυξάνεται διαρκώς ο αριθμός των ζευγαριών που συμβιώνουν τα τελευταία χρόνια. Οι πιο συχνές ηλικίες που συναντάμε άτομα να συμβιώνουν είναι μεταξύ 20 και 30 ετών.

Πολλοί είναι οι λόγοι όπου πολλά ζευγάρια αποφασίζουν να συμβιώσουν πριν το γάμο ή και συνεινηδητά αποφεύγουν το γάμο. ΄Ένα συχνό φαινόμενο που ακούμε και βιώνουμε καθημερινά αλλά και που κοινωνικά περνάει ένα απαισιόδοξο μήνυμα για το γάμο είναι το διαζύγιο. Μία τέτοια πιθανή κατάληξη του γάμου θα λέγαμε πως "τρομάζει" τόσο ώστε πολλοί προσπαθούν να το αποφύγουν. Σήμερα παρατηρούμε ότι οι άνθρωποι παντρεύονται λιγότερο και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Ένας άλλος λόγος θα μπορούσε να είναι τα βιώματα που μπορεί να έχει κάποιος από την πατρική του οικογένεια (συγκρούσεις, διαζύγιο γονέων, κά).

Ζούμε σε μία κοινωνία που υποθάλπει τον εγωκεντρισμό και τον ατομικισμό και αυτό έχει σαν συνέπεια οι άνθρωποι να είναι λιγότερο πρόθυμοι να κάνουν τις απαραίτητες "θυσίες" και υποχωρήσεις που απαιτούνται στη δόμηση και τη διατήρηση της οικογένειας. Άλλοτε ο γάμος ήταν αποκατάσταση για τη γυναίκα, τώρα η γυναίκα ανεξαρτητοποιείται οικονομικά, πολλές φορές κάνει καριέρα και αυτό την κάνει να εξαρτάται λιγότερο ή και καθόλου από έναν άνδρα.

Η συμβίωση προσφέρει μεγαλύτερη ελευθερία από τη στιγμή που δεν υπάρχει το "δέσιμο" που ορίζει το νομικό πλαίσιο. Συμβιώνοντας το άτομο πιστεύει πως μπορεί πιο εύκολα να ζητήσει και να βρει συντροφικότητα και αυτονομία, ενώ αντίθετα, ο γάμος δημιουργεί υποχρεώσεις όσο ελεύθερος και να είναι κάποιος, όσο καλή και να είναι η σχέση μεταξύ των συζύγων. Είναι πιο εύκολο να διαλύσεις μία σχέση όταν δεν υπάρχει το νομικό πλαίσιο.

Πολλές φορές ο λόγος της συμβίωσης είναι και οι προσδοκίες του ατόμου. Η ελπίδα να δημιουργήσει μία πιο μόνιμη σχέση ή η προσδοκία πως η προγαμιαία συμβίωση θα βοηθήσει σ' ένα πετυχημένο γάμο. Ωστόσο αυτό εξαρτάται απ' το βαθμό της προσωπικής ανάπτυξης και της ωριμότητας του ατόμου.

Η συμβίωση ωστόσο σε βοηθά να αποκτήσεις μία πιο πραγματική εικόνα της σχέσης. Δοκιμάζεις να ζήσεις με τον άλλο, να μοιραστείς, να επικοινωνήσεις, να καλύψεις τις σεξουαλικές, ηθικές, ψυχολογικές σου ανάγκες, ενώ αντίστοιχα δοκιμάζεσαι και 'συ ο ίδιος.

Θα πρέπει να σημειωθεί πως έρευνες δείχνουν ότι η μακροχρόνια προγαμιαία συμβίωση συχνά οδηγεί σε ένα αποτυχημένο γάμο ή και δεν φθάνει ποτέ στο γάμο.

Ωστόσο η δέσμευση μ' ένα σύντροφο προϋποθέτει πάντοτε και ψυχολογική ωριμότητα και επιπλέον ας παρατηρήσουμε ότι δέσμευση δεν σημαίνει περιορισμό της προσωπικής ελευθερίας. Η δέσμευση και η αυτονομία μπορεί και πρέπει να συνυπάρχουν.

Βλέπουμε ότι υπάρχει αυξημένος αριθμός διαζυγίων αλλά παρατηρείται ότι οι άνθρωποι που χωρίζουν ξαναπαντρεύονται. Αυτό σημαίνει ότι δεν απορρίπτουν το γάμο αυτόν καθεαυτό αλλά πως υπάρχει μία αδυναμία συμβίωσης!

Συντάκτης: Ντόρα Μίνου (Μ.Α. Κλινικής Ψυχολογίας Ψυχοθεραπεύτρια – οικογενειακή σύμβουλος)
Πηγή: www.healthierworld.gr

Η Ψυχοθεραπεία ζεύγους είναι συνήθως βραχείας διάρκειας: Η ψυχοθεραπεία ζευγαριού διαρκεί συνήθως από 6 έως 12 συνεδρίες. Εστιάζεται συνήθως σε ένα ή περισσότερα θέματα που το ζευγάρι θέλει να επιλύσει. Στη θεραπεία ζεύγους δίνεται έμφαση στην αναγνώριση και την αξιοποίηση των δυνάμεων και δυνατοτήτων που ο κάθε σύντροφος έχει και φέρνει μέσα στη σχέση με στόχο την βελτίωση της επικοινωνίας (διευκόλυνση στην έκφραση των συναισθημάτων, εκπαίδευση σε τεχνικές επικοινωνίας (π.χ. ενεργητική ακρόαση), και στην πιο αποτελεσματική έκφραση των καταπιεσμένων σκέψεων και συναισθημάτων των συζύγων, ώστε να αναβαθμιστεί η ποιότητα της επικοινωνίας και να αντλούν και οι δύο πλευρές ικανοποίηση κι ευχαρίστηση μέσα από την σχέση.

Όλοι μας είμαστε σε θέση πρώτα να βελτιώσουμε την συντροφική μας σχέση, και κατόπιν, έχοντας εφοδιαστεί με τις τεχνικές της δικής μας «επιτυχίας», να βοηθήσουμε κι τους άλλους ανθρώπους του στενού μας περιβάλλοντος να βελτιώσουν τις σχέσεις τους με τους συζύγους, τα παιδιά, τους γονείς, ή τα αδέρφια τους.

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται για να πετύχουμε τα παραπάνω είναι να αποκτήσουμε την ικανότητα να καταλαβαίνουμε τις δικές μας ανάγκες, και να μπορούμε –μετά από εκπαίδευση και άσκηση- να τις εκφράζουμε στους άλλους με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνονται κατανοητές και να ακούγονται αποτελεσματικά.

Το κλειδί για τα παραπάνω βρίσκεται στο να ανακαλύψουμε ποιο είναι αυτό που εκπληρώνεται μέσα από την καρδιά μας και να παρατηρήσουμε τις διαφορές στην επικοινωνία μας με τους άλλους.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να καλυτερεύσουμε τον τρόπο της επικοινωνίας μας με τον/ την σύντροφό μας, αλλά κυρίως μαθαίνοντας να ακούμε πιο ενεργητικά, προσαρμόζοντας το ύφος της συμπεριφοράς μας με αυτό του/ της συντρόφους μας, και επικοινωνώντας με τον τρόπο που οι εκείνος / εκείνη επιθυμεί να παρακολουθεί και να ακούει, θα επιτύχουμε τον στόχο μας. Όλα αυτά είναι θεμελιώδη, εάν θέλουμε να βρισκόμαστε σε διαρκή ισορροπία μέσα στη σχέση μας, όπως επίσης, είναι ταυτόχρονα κι ο μηχανισμός της αποτελεσματικής επικοινωνίας μας με τους άλλους!

Τα προβλήματα των σχέσεων πηγάζουν κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό (95%) από τις συγκρούσεις αναγκών, και κατά ένα πολύ μικρότερο (5%) από συγκρούσεις αξιών. Ακόμα κι όταν πρόκειται για συγκρούσεις αξιών, η πραγματική σύγκρουση προκύπτει από την ανάγκη που εμείς έχουμε να σκέφτεται, ή να συμπεριφέρεται ο άλλος σύμφωνα με τις δικές μας αξίες.

Επειδή, όμως, οι άνθρωποι δεν έχουμε εκπαιδευτεί να καταλαβαίνουμε τις ανάγκες μας, και επειδή φοβόμαστε να τις εκφράσουμε, συνήθως τις «μεταμφιέζουμε» κρύβοντάς τες πίσω από:

1. Την κριτική που ασκούμε στους άλλους,
2. Την άρνηση μας για συνεργασία,
3. Την επιθετικότητα,
4. Τα κηρύγματα και τις υποδείξεις μας στους άλλους,
5. Τις σπασμωδικές μας αντιδράσεις,
6. Τα παράπονα και
7. Την απομόνωσή μας

Όλες οι παραπάνω αντιδράσεις, και μια τεράστια ακόμη ποικιλία άλλων συμπεριφορών, είναι κάποιοι μόνο από τους μηχανισμούς που υιοθετούμε όταν δεν ικανοποιούνται οι πραγματικές μας ανάγκες. Για να πετύχουμε πιο αποτελεσματική επικοινωνία με τους σημαντικούς για μας ανθρώπους είναι απαραίτητο -αφού πρώτα έρθουμε εμείς οι ίδιοι σε επαφή με τις δικές μας ανάγκες- να τους επιτρέψουμε να ανακαλύψουν και να εκφράσουν τις δικές τους ανάγκες σε μας με τον πιο καθαρό και ειλικρινή τρόπο.

Μερικές από τις τεχνικές που βοηθούν να αναπτυχθεί αυτού του είδους η επικοινωνία είναι οι εξής:

1. Αφήστε τον άλλον να μιλήσει χωρίς να τον διακόψετε. Μη σταματάτε τον ειρμό της σκέψης του, κάθε φορά που εσείς έχετε την ανάγκη να προβάλετε τις δικές σας ιδέες. Όταν διακόπτετε τον άλλον σταματάτε την ροή της σκέψης και των λόγων του. Αυτή, όμως, ή ροή μπορεί να φέρει στην επιφάνεια την αιτία του προβλήματος, που ίσως ούτε ο ίδιος να μην έχει ακόμα ανακαλύψει.

2. Κοιτάξτε τον άλλον στα μάτια και μη γυρίζετε το βλέμμα σας αλλού. Το σώμα σας να βρίσκετε ακριβώς απέναντι από τον άλλον και στο πλάι. Δείξτε του ενδιαφέρον για ό,τι σας λεει και δώστε του να καταλάβει πως τον ακούτε προσεχτικά συμμετέχοντας, και ότι ενδιαφέρεστε για ό,τι σας λεει.

3. Σε καμία περίπτωση μην αρχίσετε να κάνετε κριτική ή να δίνετε συμβουλές. Η τεχνική της ενεργητική ακρόασης είναι παρόμοια με την «μαιευτική μέθοδο» του Σωκράτη, που χρησιμοποιούσε ερωτήσεις, για να μπορέσει να εκμαιεύσει την αλήθεια, που ο άλλος έκρυβε μέσα του. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μην υπάρχει κριτική, διαφωνία, ή απόρριψη κατά τη διάρκεια της ενεργητικής ακρόασης. Στο τέλος της συζήτησης μπορούμε να εκφράσουμε πως αισθανόμαστε. Όταν η συζήτηση θα έχει ολοκληρωθεί, εάν δεν συμφωνούμε, έχουμε κάθε δικαίωμα να το δηλώσουμε. Στην διάρκεια όμως της ενεργητικής ακρόασης, μη κόβετε τον άλλον με κριτική ή απόρριψη.

4. Κάντε ερωτήσεις που θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε πιο καθαρά τι νιώθει ο άλλος. Ερωτήσεις που θα βοηθήσουν κι εσάς και τον άλλον να κατανοήσει πιο είναι το πρόβλημα. Για να μπορέσετε να βρείτε τις κατάλληλες ερωτήσεις θα σας βοηθούσε εάν φανταστείτε ότι είστε ο άλλος. Αναρωτηθείτε πως νιώθει ο σύντροφό σας και τι του συμβαίνει. Έτσι θα οδηγηθείτε σε χρήσιμες ερωτήσεις. Το πιο πιθανό είναι στην αρχή η τακτική των ερωτήσεων να σας φανεί πιο δύσκολη από τις συμβουλές και τις επικρίσεις. Σίγουρα δεν είναι εύκολη. Όμως, τα περισσότερα ζευγάρια που τη δοκίμασαν, βρήκαν τη μέθοδο αυτή πολύ αποδοτική με εκπληκτικά αποτελέσματα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν ο ένας σύντροφος χρησιμοποιεί μηχανικά την τεχνική αυτή, ο άλλος μπορεί να ξαφνιαστεί και να αντιδράσει αρνητικά, και ιδιαίτερα στην περίπτωση που έχει συνηθίσει να δέχεται συνεχή κριτική από τον σύντροφό του, θα δείξει κάποια επιφυλακτικότητα. Αν όμως εξακολουθήσετε να δείχνετε ενδιαφέρον και σταματήσετε την κριτική, θα έρθει η στιγμή που ο σύντροφός σας θα ανοίξει την καρδιά του. Χρειάζεται βέβαια, να έχει κανείς κάποια ευαισθησία σχετικά με τον σωστό τόπο και χρόνο που θα πλησιάζει τον άλλον. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να πιεστεί ο σύντροφο σας να συζητήσει κάτι χωρίς να το θέλει. Σιγά - σιγά η ανάγκη του εταίρου της σχέσης σας να σας πλησιάσει θα τον βοηθήσει να ανοιχτεί, εάν βέβαια πρώτα του δώσουμε σημάδια ότι μπορούμε να τον δεχτούμε όπως είναι.

5. Μπορούμε επίσης να ζητάμε να επιβεβαιώσουμε εάν αυτό που καταλάβαμε απ'την επικοινωνία μας με τον σύντροφό μας είναι σωστό, ή όχι. Αυτή η τεχνική βοηθά κάποιον να συνειδητοποιήσει και να εκφράσει τα συναισθήματά του. Επαναλαμβάνουμε απλά τα όσα μας είπε ο άλλος με δικά μας λόγια. Αυτό βοηθά κι εμάς να διαπιστώσουμε εάν καταλάβαμε καλά αυτά που λεει ο σύντροφός μας, κι εκείνος να νιώσει ότι τον δεχόμαστε. Αν αισθανθεί πως δεν καταλάβαμε κάτι καλά, θα προσπαθήσει να μας το εξηγήσει με διαφορετικό τρόπο. Έτσι και τα δύο μέρη της σχέσης θα αποκτήσουν μια πιο καθαρή εικόνα για το τι απασχολεί τον καθέναν απ'τους δύο, τι σκέφτεται ή αισθάνεται.

Οι τεχνικές αυτές που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μια πιο αποτελεσματική επικοινωνία, μπορούν να φέρουν πολλή αγάπη κι αρμονία στην σχέση μας με τον / την σύντροφο μας. Επειδή, όμως, απαιτούν έναν καινούργιο τρόπο σκέψης κι έκφρασης, θα ήταν καλό για αυτόν που ενδιαφέρεται να γνωρίσει καλά αυτές κι άλλες τεχνικές να παρακολουθήσει σχετικά σεμινάρια, και να συμμετέχει σε βιωματικές ομάδες (π.χ. αυτογνωσίας, επικοινωνίας), στις οποίες διδάσκονται οι τεχνικές και εξοικειώνεστε μαζί τους με βιωματικό τρόπο και πρακτική εξάσκηση.

Συντάκτης: Dr. Γρηγόρης Βασιλειάδης (M.Sc.Ph.D Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής)
Πηγή: www.healthierworld.gr

Τα σχολικά σνακ για τα παιδιά αποτελούν σημαντικό μέρος μια ισορροπημένης και υγιεινής διατροφής. Στα παιδιά, και ειδικότερα τα δραστήρια- ενεργητικά και εκείνα που παρουσιάζουν έντονη ανάπτυξη (έφηβοι), οι ενεργειακές απαιτήσεις δεν καλύπτονται μόνο από το πρωινό, το μεσημεριανό και το βραδινό. Όταν αυτά πεινάνε ανάμεσα στα γεύματα είναι σημαντικό η επιπλέον ενέργεια και τα θρεπτικά συστατικά να εξασφαλίζονται μέσα από υγιεινά και καλής ποιότητας σνακ. Αυτά δεν είναι άλλα από τα σπιτικά. Ποικιλία και καλής ποιότητας υλικών αποτελούν άριστη πηγή θρεπτικών συστατικών ώστε να καλύψουν τις καθημερινές ανάγκες των παιδιών και την ανάπτυξή τους. Σημαντικό είναι να επισημάνουμε το μέγεθος του σνακ. Δεν πρέπει να είναι πάρα πολύ μεγάλο, αλλά τόσο, ώστε να «κρατήσει» το παιδί μέχρι το επόμενο γεύμα. Θα πρέπει να προσφέρεται σε τακτικά χρονικά διαστήματα, 2 ώρες πριν το μεσημεριανό γεύμα. Αν το παιδί πεινάει, επιστρέφοντας από το σχολείο, καλό είναι να το περιμένουν ωμά λαχανικά στο τραπέζι.

Επιλογές υγιεινού σνακ στο σχολείο:

1. Σάντουιτς με 2 φέτες ψωμί ολικής άλεσης ή 1 ψωμάκι με τυρί χαμηλό σε λιπαρά και λαχανικά (ντομάτα, μαρούλι, πιπεριά) + 1 μικρό φρούτο
2. Τυρόπιτα ή σπανακόπιτα (κατά προτίμηση σπιτική) + 1 φρούτο
3. Σπιτικό κέικ με αλεύρι ολικής και λαχανικά (κέικ καρότου) ή φρούτα ( μηλόπιτα ή μπανάνα ) ή ξηρούς καρπούς- σταφίδες ή κέικ ρυζιού
4. Μίνι σπιτική πίτσα κομμένη σε μικρά κομμάτια με αλεύρι ολικής άλεσης, με τυρί χαμηλό σε λιπαρά, σπιτική σάλτσα ντομάτας και άφθονα λαχανικά αρεσκείας των παιδιών
5. Αραβική πίτα ή τορτίγια με τυρί, βραστή γαλοπούλα και λαχανικά
6. Κουλούρι ολικής άλεσης ή κριτσίνια ή κράκερ + 1 κουτάκι φυσικό χυμό
7. 1 αυγό βραστό + φέτα ψωμί ολικής ή φρυγανιές + 1 φρούτο
8. Μπάρα δημητριακών ή 1 μικρή συσκευασία παστέλι + 1 φρούτο
9. Ατομική συσκευασία ρυζόγαλου ή κρέμα με γάλα χαμηλό σε λιπαρά
10. Σπιτικό ρόφημα από γιαούρτι ή γάλα ή χυμό φρούτων με φρούτα και πάγο (smoothies)
11. Σταφιδόψωμο ατομικής συσκευασίας
12. Σάντουιτς με 1 ψωμάκι ή 2 φέτες ψωμί ολικής άλεσης με φυστικοβούτυρο και μέλι ή μαρμελάδα
13. Γάλα με χαμηλά λιπαρά και δημητριακά ολικής άλεσης
14. Ατομική συσκευασία γιαουρτιού χωρίς γλυκαντικές ύλες συνοδευμένα με κριτσίνια ή κράκερ
15. Ποικιλία ωμών λαχανικών όπως καρότα, μπρόκολο, ντοματίνια, χρωματιστές πιπεριές
16. Ποικιλία φρούτων ολόκληρα ή κομμένα στη μέση ή σε κύβους ή σε φέτες
17. Φυσικοί χυμοί φρούτων 100% χωρίς προσθήκη γλυκαντικών υλών
18. Μικρή συσκευασία με φρούτα ωμά ή αποξηραμένα αναμιγμένα με ξηρούς καρπούς
19. Συσκευασία ποπ κορν χαμηλών λιπαρών ή μικροκυμάτων
20. Μικρές μερίδες παγωτού χαμηλού σε λιπαρά χωρίς επικάλυψη σοκολάτας
21. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι το νερό.

Πολλά δημοφιλή σνακ που καταναλώνονται από τα παιδιά, όπως τα μπισκότα, τα πατατάκια, τα κέικ, τα σάντουιτς με λουκάνικα, οι σοκολάτες, τα αναψυκτικά κ.λπ. είναι υψηλά σε θερμίδες, αλάτι ή ζάχαρη και χαμηλά σε θρεπτικά συστατικά. Αυτά μπορούν να συμπεριληφθούν σε μια υγιεινή διατροφή, αλλά δεν πρέπει να καταναλώνονται σε καθημερινή βάση. Επίσης, θα πρέπει να δοθεί προσοχή στους ξηρούς καρπούς και το φυστικοβούτυρο. Πριν την εισαγωγή τους στα σνακ, βεβαιωθείτε ότι το παιδί δεν έχει αλλεργία σε αυτά.

Πηγή: www.mednutrition.gr - Γράφει ο/η Κελεμάνη Αναστασία, Διαιτολόγος - Διατροφολόγος

Πλήθος μελετών έχουν αναγνωρίσει την αξία του πρωινού στη σχολική απόδοση του παιδιού, καθώς φαίνεται ότι τα παιδιά που καταναλώνουν πρωινό έχουν καλύτερες δεξιότητες και ικανότητες στο σχολείο. Δυστυχώς, για πολλά παιδιά, η κατανάλωση πρωινού γεύματος δεν αποτελεί μέρος των διατροφικών τους συνηθειών. Η παράλειψη του πρωινού μάλιστα, αυξάνεται όσο μεγαλώνει το παιδί και είναι πιο συνήθης σε παιδιά οικογενειών χαμηλού κοινωνικοοικονομικού επιπέδου.

Ποιοι είναι όμως οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους τα παιδιά παραλείπουν το πρωινό;

1. Το χαμηλό εισόδημα της οικογένειας. Πολλές οικογένειες δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά την καθημερινή παροχή ενός υγιεινού πρωινού στα παιδιά.
2. Η έλλειψη χρόνου. Πολλοί γονείς σήμερα θεωρούν ότι είναι δύσκολο να προετοιμάσουν ένα πρωινό, λόγω εργασιακού ωραρίου ή λόγω των πρωινών δρομολογίων των σχολικών λεωφορείων.
3. Η έλλειψη όρεξης. Πολλά παιδιά, και ειδικά οι έφηβοι, δεν είναι πεινασμένοι όταν ξυπνάνε.
Η παράλειψη του πρωινού γεύματος θέτει σε κίνδυνο, τόσο την υγεία του παιδιού, όσο και την ακαδημαϊκή του απόδοση. Μελέτες δείχνουν ότι η κατανάλωση πρωινού βελτιώνει την ποιότητα των διατροφικών συνηθειών των παιδιών, συμβάλλει στην κάλυψη των απαιτήσεων σε θρεπτικά συστατικά και μειώνει την πείνα. Παιδιά και έφηβοι που καταναλώνουν πρωινό, αυξάνουν την πρόσληψη των πέντε θρεπτικών συστατικών στα οποία παρατηρούνται συνήθως ανεπάρκειες σε αυτήν την ηλικία. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα του πρωινού (γάλα, γιαούρτι, τυρί) καλύπτουν τις ανάγκες σε ασβέστιο, μαγνήσιο, κάλιο, ενώ τα φρούτα, τα λαχανικά και τα δημητριακά ολικής αλέσεως παρέχουν επαρκείς ποσότητες βιταμίνης Ε και φυτικών ινών.

Η κατανάλωση πρωινού έχει ευεργετικά αποτελέσματα στη γνωσιακή ικανότητα του παιδιού, στη μνήμη, στη συμμετοχή του παιδιού στο μάθημα, στην προσοχή, στην αντίληψη και στη σχολική επίδοση, ενώ παράλληλα βελτιώνει την διάθεση και την ψυχοκοινωνική λειτουργία του παιδιού. Παιδιά που καταναλώνουν συστηματικά πρωινό, φαίνεται ότι έχουν καλύτερους βαθμούς στο σχολείο από τα παιδιά που παραλείπουν το πρωινό γεύμα. Η θετική επίδραση του πρωινού στην σχολική απόδοση μπορεί να εξηγηθεί από την παροχή θρεπτικών συστατικών στο κεντρικό νευρικό σύστημα και από την μείωση της πείνας του παιδιού τις πρωινές ώρες. Η πείνα συνδέεται με άσχημη συναισθηματική κατάσταση, αρνητική συμπεριφορά, καθώς και με μειωμένη ακαδημαϊκή απόδοση στα παιδιά.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός ότι τα παιδιά που παραλείπουν το πρωινό, όχι μόνο έχουν μειωμένη πνευματική απόδοση, αλλά καθυστερούν να πάνε στο σχολείο και κάνουν περισσότερες απουσίες από ό, τι τα παιδιά που τρώνε πρωινό σε τακτική βάση.

Βιβλιογραφικά δεδομένα για την κατανάλωση πρωινού και την σχολική απόδοση των παιδιών δείχνουν ότι:

1. Τα παιδιά που τρώνε πρωινό εμφανίζουν βελτιωμένη γνωσιακή λειτουργία, προσοχή και μνήμη.
2. Τα παιδιά που τρώνε ένα πλήρες πρωινό, σε σύγκριση με παιδιά που τρώνε με ένα έλλειπες πρωινό, κάνουν λιγότερα λάθη και είναι πιο γρήγορα στα μαθηματικά.
3. Τα παιδιά που παραλείπουν το πρωινό έχουν μικρότερη ικανότητα να διακρίνουν διαφορές μεταξύ παρόμοιων εικόνων, κάνουν περισσότερα λάθη και έχουν πιο αργή μνήμη ανάκλησης.
4. Τα παιδιά που νιώθουν πείνα στο σχολείο έχουν χαμηλότερες βαθμολογίες στα μαθηματικά.
5. Τα παιδιά που νιώθουν πείνα είναι πιο πιθανό να είναι υπερκινητικά ή αφηρημένα και αργοκίνητα στο σχολείο.
Η κατανάλωση πρωινού βελτιώνει τις επιδόσεις των παιδιών σε εργασίες με νοητικές απαιτητικές και εξασφαλίζει καλύτερες αντιδράσεις σε περιπτώσεις εκνευρισμού.
Αν τα παιδιά παραλείπουν τακτικά το πρωινό, για εξοικονόμηση χρόνου και εξασφάλιση μερικών λεπτών ύπνου, πρέπει να καταλάβουν ότι τρώγοντας ένα υγιεινό, θρεπτικό πρωινό γεύμα μάλλον θα τους εξοικονομήσει χρόνο σε μακροπρόθεσμη βάση. Με την επαναφόρτιση του εγκεφάλου και του σώματος, τα παιδιά είναι πιο αποτελεσματικά σε όλα όσα κάνουν. Το πρωινό μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά όχι μόνο στην εκπαίδευσή τους, αλλά και στην προσωπική τους ζωή. Η συστηματική κατανάλωση πρωινού γεύματος βοηθά τα παιδιά να διατηρήσουν ένα υγιές σωματικό βάρος και να καθιερώσουν δια βίου υγιεινές διατροφικές συνήθειες. Ο χρόνος που επενδύουμε στο πρωινό φαίνεται τελικά ότι είναι πολύ πιο πολύτιμος από τα λίγα επιπλέον λεπτά ύπνου.

Πηγή: www.mednutrition.gr - Γράφει η Αλεξάνδρα Κουμπίτσκι, Κλινική Διαιτολόγος - Διατροφολόγος, M.Sc.

Αρκετά συχνά ακούμε πόσο σημαντική είναι η πρώτη εντύπωση. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως μπορούν να κερδίσουν τα πάντα με την εμφάνισή τους. Ποιος όμως καθορίζει τι είναι όμορφο; Μήπως ένα άτομο είναι όμορφο, όταν αισθάνεται έτσι;

Στην εποχή που διανύουμε οι άνθρωποι αξιολογούνται όλο και συχνότερα βάσει της εμφάνισής τους, παρά της προσωπικής τους αξίας και των δυνατοτήτων τους. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προβάλουν μια συγκεκριμένη έννοια του όμορφου. Ταυτόχρονα, η κοινωνία έχει συνδέσει την ομορφιά με την επιτυχία και την καταξίωση σε πολλούς τομείς της ζωής μας (π.χ., επάγγελμα, προσωπική ζωή κ.ά.). Όλα αυτά δημιουργούν μια ανάγκη ταύτισης με αυτά τα πρότυπα για την εξασφάλιση μιας καλύτερης ζωής.

Όμως αν σκεφτούμε λίγο έξω από αυτές τις κοινωνικές πιέσεις και τα πρότυπα ομορφιάς που έχουν επιβληθεί, θα δούμε ότι η εικόνα μας είναι κάτι που εύκολα αλλοιώνεται και φθείρεται και οι άνθρωποι που μας αγαπούν δεν είναι κοντά μας για την εμφάνισή μας. Ίσως, αν κάποιος αναλύσει τα πράγματα που συμβαίνουν στην ζωή του, να καταφέρει να ορίσει τι είναι ομορφιά για εκείνον και έτσι να αισθανθεί καλύτερα με τον εαυτό του. Είναι βοηθητικό για τον καθένα μας, όχι απλά να εξαλείφουμε τις αρνητικές σκέψεις, αλλά και να τονίζουμε τα θετικά μας χαρακτηριστικά.

Έρευνα που έγινε σε γυναίκες που φοιτούσαν σε κολλέγιο, από τον Williams και τους συνεργάτες του, αποκάλυψε τρεις διακριτές ομάδες: τις γυναίκες με θετική εικόνα σώματος (51%), τις γυναίκες με δυσαρέσκεια για την εικόνα σώματος (23%), και τις γυναίκες με αρνητική εικόνα σώματος (24%). Έχει ενδιαφέρον ότι η ομάδα των γυναικών με θετική εικόνα σώματος φάνηκε να έχει λιγότερη επιρροή από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ενώ επίσης είχαν λιγότερες επιζήμιες διατροφικές συμπεριφορές, μεγαλύτερο αυτοσεβασμό, αισθάνονταν περισσότερο την κοινωνική υποστήριξη του περιβάλλοντός τους και είχαν πιο συστηματική σωματική δραστηριότητα.

Πολλές φορές, η εικόνα που έχουμε για το σώμα μας διαμορφώνεται από τα μηνύματα που παίρνουμε και από τους γύρω μας. Για να αποκτήσει κάποιος θετική εικόνα σώματος απαιτείται χρόνος και υπομονή, γιατί θα πρέπει να αλλάξει τον τρόπο σκέψης του. Όπως για παράδειγμα, μια έφηβη χρειάζεται χρόνο για να αντιληφθεί την ανάπτυξη του στήθους της και την αλλαγή της κατανομής του λίπους στους γοφούς και τους μηρούς της, ως αντανάκλαση του γυναικείου σώματος που αναπτύσσει.

Στο τέλος της έρευνας που αναφέραμε παραπάνω, οι συμμετέχοντες δήλωσαν τις προσωπικές τους σκέψεις και τις εμπειρίες που τους βοήθησαν να εκτιμήσουν αυτό που πραγματικά είναι και όχι μόνο αυτό που φαίνονται. Πολλοί ανέφεραν πόσο σημαντική είναι η υποστήριξη του περιβάλλοντος τους (οικογένεια, σύντροφος, φίλοι κ.λπ.) και δήλωσαν ότι καλό θα είναι όταν βρισκόμαστε με φίλους ή την οικογένεια να μην μονοπωλούν το ενδιαφέρον συζητήσεις που αφορούν την εικόνα σώματος. Κάποιοι συμπλήρωσαν ότι μετά την εμφάνιση κάποιας ασθένειας σε οικογενειακό ή φιλικό πρόσωπο, εκτίμησαν και σεβάστηκαν περισσότερο το σώμα τους. Αισθάνθηκαν ότι θα πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ εκτίμησης και αποδοχής του σώματος, ώστε να είναι υγιής. Και τελικά ένιωσαν ευγνωμοσύνη για τις λειτουργίες και την υγεία του σώματός τους.

Επίσης, ακόμα ένας τρόπος για να μειώσει κάποιος την αρνητική εικόνα που έχει για το σώμα του είναι να μην μιλάει συνέχεια για αυτό στο περιβάλλον του. Δηλαδή αν κάποιος πιστεύει, για παράδειγμα, ότι είναι πολύ κοντός και το αναφέρει συνέχεια, τότε είναι λογικό οι άλλοι να κοιτούν αν όντως είναι πολύ κοντός. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλοι οι συμμετέχοντες στην έρευνα τόνισαν, ότι αν κάποιος αισθάνεται όμορφα, αυτό αντανακλά αυτόματα και σε θετική εικόνα για το σώμα του. Πιο συγκεκριμένα ανέφεραν ότι:

«Απλά, όταν αισθάνεστε καλά με τον εαυτό σας μπορείτε να αισθάνεστε ευτυχείς. Να βλέπετε τα πράγματα πιο καθαρά. Αν λέτε μόνο θετικά πράγματα, θα σκέφτεστε θετικά και θα νιώθετε θετικά.»

«Έχουμε την τάση να βλέπουμε τα πράγματα με πιο ανοιχτό μυαλό. Έχουμε περισσότερη αισιοδοξία, χαρά και έχουμε μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση».

«Αν είστε ευχαριστημένοι με το πώς αισθάνεστε μέσα σας, τότε απλά και φυσικά αυτό θα φανεί και στην εμφάνισή σας. Οι άλλοι άνθρωποι θα ανταποκριθούν σε αυτό θετικά».

Οι στενοί δρόμοι της ομορφιάς που επιβάλλει η εποχή, περιλαμβάνουν μόνο γυναίκες και άντρες συγκεκριμένου βάρους και διάπλασης. Όμως είναι ανακουφιστικό αν σκεφτούμε πως δεν είμαστε μόνο η εικόνα μας. Δεν καθορίζεται η επαγγελματική μας αξιοπιστία ούτε μπορεί να διακυβεύεται η προσωπικότητα από τα κιλά μας. Η αγάπη για τον εαυτό μας μάς δίνει την δύναμη να ζούμε με αξιοπρέπεια και ρεαλισμό. Αν αγαπάμε αυτό που είμαστε, μπορούμε να είμαστε δημιουργικοί και να έχουμε αρμόνικες κοινωνικές και επαγγελματικές σχέσεις. Άλλωστε πρώτα θα αγαπήσουμε τον εαυτό μας και μετά θα έχουμε την δύναμη να βελτιώσουμε την εικόνα μας. Αρκεί να σκεφτούμε ότι όλοι είναι όμορφοι αλλά με διαφορετικό τρόπο.

Πηγή: Το mednutrition.gr - Γράφει η Όλγα Κακουλίδη, Διαιτολόγος - Διατροφολόγος

Η δουλειά μας απασχολεί το μεγαλύτερο κομμάτι της καθημερινότητας μας και παράλληλα καταναλώνει και το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς μας, την οποία πρέπει να αντικαταστήσουμε. Πόσες φορές όμως έχετε σκεφτεί στο γραφείο «και τώρα τι τρώμε»; Τις περισσότερες φορές λόγω έλλειψης χρόνου καταφεύγουμε σε γρήγορες και ανθυγιεινές λύσεις οι οποίες εκτός από περιττές θερμίδες δεν μας προσφέρουν την ενέργεια που χρειαζόμαστε. Πετάξτε λοιπόν τα μπισκοτάκια, τα πατατάκια, τις σοκολάτες και τα αμαρτωλά γλυκά και αντικαταστήστε τα με κάτι πιο θρεπτικό και συνάμα υγιεινό.

Οι διατροφολόγοι που ρωτήσαμε μας έδωσαν μερικές έξυπνες και νόστιμες ιδέες:

1. Ετοιμάστε από την προηγούμενη μέρα ένα θρεπτικό σάντουιτς με φρέσκα λαχανικά, μία φέτα κίτρινο τυρί και μία φέτα καπνιστή γαλοπούλα ή εναλλακτικά τόνο ή ακόμα και φιλέτο κοτόπουλο ή μανιτάρια. Το ψωμί που θα χρησιμοποιήσετε καλύτερα να είναι ολικής αλέσεως. Μπορούμε να το συνοδεύσουμε με ένα ποτήρι φυσικό χυμό.
Μια εναλλακτική πρόταση είναι ένα γιαούρτι με 2% λιπαρά με μια κουταλιά της σούπας δημητριακά ή λίγους ξηρούς καρπούς και μια κουταλιά του γλυκού μέλι.
2. Ένα σακουλάκι με μία χούφτα αμύγδαλα ή σταφίδες, που μπορούμε να έχουμε μαζί μας, θα μας χαρίσουν άμεσα ενέργεια και θα καταπολεμήσουν την πείνα μας. Δεν πρέπει, βέβαια, να κάνουμε υπερβολές καθότι οι θερμίδες που περιέχουν μπορεί να λειτουργήσουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.
3. Ένα ενεργειακό και νόστιμο σνακ είναι οι μπάρες δημητριακών, που μας δίνουν και την ψευδαίσθηση του γλυκού και συνοδεύουν ευχάριστα τον πρωινό μας καφέ.
4. Μια ακόμα λύση είναι οι γκοφρέτες και τα μπισκότα ρυζιού τα οποία είναι πολύ θρεπτικά, πλούσια σε υδατάνθρακες και βιταμίνες χρήσιμες για το νευρικό σύστημα, με αποτέλεσμα να διώχνουν την κούραση από τον οργανισμό μας και να μας γεμίζουν ενέργεια. Επίσης, δεν περιέχουν λιπαρά και περιττές θερμίδες.
5. Το παστέλι αποτελεί ακόμη ένα από τα πιο υγιεινά γλυκά και είναι εξαιρετική πηγή ενέργειας. Ενημερωθείτε για την ποσότητα που μπορείτε να φάτε αν βρίσκεστε σε πρόγραμμα απώλειας βάρους, γιατί το παστέλι αν και πολύ υγιεινό έχει πολλές θερμίδες!
6. Ακόμα μπορούμε να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας εάν έχουμε μαζί μας μερικά αποξηραμένα φρούτα τα οποία σε συνδυασμό με ένα φρέσκο μήλο μπορούν να δημιουργήσουν ένα πολύ γευστικό γλυκό.
7. Αν νιώθουμε ατονία, μια μπανάνα θα μας συνεφέρει άμεσα.
8. Ακόμα για το μεσημέρι μπορούμε να ετοιμάζουμε από την προηγούμενη μέρα μια σαλάτα από το σπίτι με διάφορα φρέσκα λαχανικά (μαρούλι, λάχανο, ντομάτα, ρόκα, σπανάκι κ.ά.) και να προσθέτουμε μια χούφτα ηλιόσπορους ή λίγα κάσιους για έξτρα ενέργεια.
9. Τέλος εάν δεν μπορούμε να αντισταθούμε στις λίγο πιο αμαρτωλές νοστιμιές μπορούμε να φτιάξουμε ένα σπιτικό κέικ (φτιάξτε το με light μαργαρίνη και light γάλα ή γιαούρτι, αφιρέστε μερικούς κρόκους από τα αυγά και προτιμήστε μαύρη ζάχαρη ή φρουκτόζη αντί για λευκή ζάχαρη) και να παίρνουμε μαζί μας 1-2 κομμάτια για να συνοδεύσουμε τον καφέ ή το τσάι μας. Αν πάλι κατά το απόγευμα νιώθουμε έντονη μανία για γλυκό, μπορούμε να φάμε ένα μικρό κομμάτι (50 γρ.) σοκολάτα υγείας, η οποία βοηθάει ιδιαίτερα και όσους κάνουν εγκεφαλική εργασία.

Από τη συντακτική ομάδα του dietup.gr
Πηγή: http://www.dietup.gr/

Μια από τις συχνότερες καθημερινές ανησυχίες μας, που πολλές φορές θα γίνει θέμα συζήτησης με τους φίλους μας, είναι το πώς νιώθουμε ή πιστεύουμε πως είμαστε. Αν είμαστε αρκετά αδύνατοι ή ψηλοί, αν έχουμε καλλίγραμμη μύτη ή αν η κοιλιά μας είναι αρκετά επίπεδη, όλα αυτά μας απασχολούν και διαμορφώνουν αυτό που ονομάζουμε εικόνα σώματος.

Πρώτος χρησιμοποίησε τον όρο ο Paul Schilder, Αυστριακός ψυχαναλυτής, ερευνητής και συγγραφέας. Όπως αναφέρει στο βιβλίο του που δημοσιεύθηκε το 1950, μετά τον θάνατό του, εικόνα σώματος είναι:

«η εικόνα του ίδιου μας του σώματος που σχηματίζουμε με το νου, δηλαδή, ο τρόπος με τον οποίο το σώμα μας φαίνεται σε εμάς τους ίδιους.»

Έκτοτε, ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί με πολλές έννοιες, εκφράζοντας ποικίλες πτυχές της σχέσης του ατόμου με το σώμα του. Προσπαθώντας να συνοψίσουμε όλες εκείνες τις διαφορετικές ιδέες που έχουν εκφραστεί, μπορούμε να πούμε ότι εικόνα σώματος είναι:

«οι αντιλήψεις, οι σκέψεις και τα συναισθήματα ενός ατόμου για το σώμα του.»

Η εικόνα σώματος, ως πολυδιάστατη δομή, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί επακριβώς και να προβλεφθούν οι επιδράσεις της στο άτομο. Για να απλοποιήσουμε τη δομή της και να την κατανοήσουμε, θα αναφερθούμε σε τέσσερις βασικές διαστάσεις της:

Πώς βλέπουμε το σώμα μας (Αντιληπτική διάσταση): Η εικόνα σώματός μας δεν είναι πάντα απλώς η αντανάκλασή μας στον καθρέφτη. Πολλές φορές πιστεύουμε ότι είμαστε πιο παχιοί ή πιο αδύνατοι από αυτό είμαστε στην πραγματικότητα.
Πώς νιώθουμε για την εμφάνισή μας (Συναισθηματική διάσταση): Έχει να κάνει με την ικανοποίηση ή τη δυσαρέσκεια που νιώθουμε για τη συνολική εικόνα μας, το βάρος μας, το σχήμα του σώματός μας ή κάποιο συγκεκριμένο σημείο αυτού.
Τι σκεφτόμαστε ή πιστεύουμε για το σώμα μας (Γνωσιακή διάσταση): Το πώς νιώθουμε για το σώμα μας συχνά έχει να κάνει με τις αντιλήψεις μας γι' αυτό. Δηλαδή, αν πιστεύουμε ή όχι ότι έχει το «σωστό» σχήμα, μέγεθος ή χρώμα.
Τι κάνουμε ανάλογα με την εικόνα που έχουμε για το σώμα μας (Συμπεριφορική διάσταση): Μπορεί να αποφεύγουμε δραστηριότητες που «εκθέτουν» τις ανησυχίες που έχουμε για το σώμα μας αν δεν νιώθουμε καλά με αυτό ή αντίθετα να απολαμβάνουμε τις κοινωνικές μας συναναστροφές αν νιώθουμε ικανοποιημένοι.
Η εικόνα σώματος αποτελεί κομμάτι της ταυτότητάς μας και διαμορφώνεται, όπως και άλλα μας γνωρίσματα, και από εμάς τους ίδιους και από τη διάδραση με το περιβάλλον μας. Πιο συγκεκριμένα, η εικόνα σώματος επηρεάζεται από:

αυτό που η εκάστοτε κοινωνία θεωρεί ιδανικό (και επικοινωνείται από τα μέσα ενημέρωσης).
την αλληλεπίδραση του ατόμου με άλλους γύρω του (που έχει να κάνει με τη μετάδοση της άποψης και των πρακτικών που ακολουθούν αυτοί, ανάλογα βέβαια με τη βαρύτητα που έχουν ως οντότητες στη ζωή του ατόμου)
τα προσωπικά χαρακτηριστικά του ατόμου (όπως προσωπικότητα, ηλικία, φύλο, βάρος, ύψος, ομορφιά κ.ά.)
Η εικόνα σώματος είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο με κοινωνικές πρωτίστως επιρροές, καθώς για τη διαμόρφωση θετικής ή αρνητικής εικόνας σώματος χρειάζεται να γίνει σύγκριση και αξιολόγηση του εαυτού με αυτό που θεωρείται αρεστό ή ιδανικό (μέσω των μηνυμάτων που λαμβάνονται εκ των έξω). Ωστόσο, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει μια αλληλεπίδραση μεταξύ κοινωνικo-πολιτισμικών και προσωπικών παραγόντων, πράγμα που περιπλέκει την ανάπτυξη ενός θεωρητικού μοντέλου.

Ένα βασικό χαρακτηριστικό της εικόνας σώματος, που δεν πρέπει να παραβλέψουμε, είναι η ελαστικότητά της. Δηλαδή η δυνατότητα να μεταβάλλεται ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχεται το άτομο. Αυτό έχει ως συνέπεια, η αντίληψη που έχουμε για το σώμα μας να μπορεί να αλλάξει αν βρεθούμε σε ευνοϊκό ή δυσμενές περιβάλλον (π.χ. σε ένα δωμάτιο με ανθρώπους πιο αδύνατους ή παχιούς από εμάς θα νιώσουμε πιο βαριοί ή πιο αδύνατοι, αντίστοιχα). Έτσι, με τα κατάλληλα ερεθίσματα, μπορούμε να βελτιώσουμε την εικόνα σώματός μας και να αποστασιοποιηθούμε από τις κοινωνικές πιέσεις του ανέφικτου ιδανικού.

Το πρόβλημα με τις κοινωνικές πιέσεις είναι, ότι οι δυτικού τύπου κοινωνίες (όπως αυτή που ζούμε), έχουν βασίσει μεγάλο κομμάτι της λειτουργίας τους επενδύοντας στην εξωτερική εμφάνιση. Μάλιστα, συχνά συνδέεται, λανθασμένα, η εξωτερική ομορφιά με την ευτυχία και την επιτυχία. Η προσπάθεια επίτευξης του ιδανικού όμως, μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες συμπεριφορές που ίσως κοστίσουν την υγεία του ατόμου. Τέτοιες ακρότητες δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο των δυτικών κοινωνιών του σήμερα:

Οι γυναίκες στη Βιρμανία παραδοσιακά έβαζαν στο λαιμό τους μπρούτζινα δαχτυλίδια για να τον τεντώσουν, ώστε να φτάσει τα 38 εκατοστά.
Οι γυναίκες στη Βικτωριανή εποχή φορούσαν κορσέδες οι οποίοι τις έσφιγγαν τόσο πολύ, που αλλοίωναν τα εσωτερικά τους όργανα και κατέστρεφαν τον θώρακά τους.
Στην κινέζικη παράδοση το δέσιμο των ποδιών των γυναικών, για να μην μεγαλώσουν, είχε συχνά δυσάρεστα αποτελέσματα, όπως αναπηρίες και παραμορφώσεις των κάτω άκρων.
Τέτοια φαινόμενα δεν πρέπει να τα θεωρήσουμε δεδομένα και φυσιολογικά -ειδικά όταν διακυβεύεται η υγεία (σωματική και ψυχική) του ατόμου- είτε πρόκειται για κάποια παράδοση εξωτική σε μας είτε για τις ακρότητες της δικής μας κοινωνίας (αισθητικά χειρουργεία, περιοριστικές δίαιτες, εξαντλητική άσκηση, χρήση αναβολικών κ.ά.).

Η μελέτη της εικόνας σώματος δεν έχει μόνο θεωρητικό ενδιαφέρον αλλά και πρακτικό, καθώς, αναγνωρίζοντας το πώς δομείται και επηρεάζεται η εικόνα σώματός μας, μπορούμε να σχεδιάσουμε δράσεις παρέμβασης για την αντιμετώπιση των περιπτώσεων που έχουν αρνητικές επιπτώσεις και επιβαρύνουν την υγεία των ατόμων.

Πηγή: http://www.mednutrition.gr/ - Γράφει η Μαίρη Μιχελή, Κλινική Διαιτολόγος - Διατροφολόγος