Please update your Flash Player to view content.
Please update your Flash Player to view content.
Please update your Flash Player to view content.
Τάνια Μπαταλαμά

Τάνια Μπαταλαμά

Η Τάνια Μπαταλαμά είναι απόφοιτος του τμήματος ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έχει άδεια άσκησης επαγγέλματος ψυχολόγου.
Έκανε τη μετεκπαίδευσή της στην Αυστραλία και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος (master) σεξολογίας από το πανεπιστήμιο Curtin University of Technology που εδρεύει στο Περθ της Δυτικής Αυστραλίας. Το 2007 το πανεπιστήμιο είχε τιμηθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Σεξουαλικής Υγείας με το "Βραβείο Υπεροχής & Καινοτομίας στη Σεξουαλική Εκπαίδευση". Ήταν η πρώτη φορά που το διεθνές αυτό βραβείο αναγνωρισμένου κύρους απονεμήθηκε σε πανεπιστήμιο.

Πλήρη Βιογραφικό Σημείωμα

email icon1 tania@sex-therapy.gr 

URL Ιστότοπου: http://www.sex-therapy.gr

Απαντώντας στις ερωτήσεις των παιδιών για το σεξ

Πολλοί γονείς σήμερα θέλουν να συμβάλλουν στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Οι κοινωνικές αξίες για το σεξ αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς, και όλοι εκτιθέμαστε σε αντικρουόμενες απόψεις. Πόσα θα έπρεπε τα παιδιά να δούνε ή να ακούσουνε; Πολλοί γονείς –ακόμα και μερικοί που νιώθουν άνετα με τη σεξουαλικότητά τους- δυσκολεύονται να κρίνουν τον καλύτερο τρόπο αντίδρασης στη σεξουαλικότητα των παιδιών τους.

Οι γονείς συχνά ρωτάνε πότε θα πρέπει να αρχίσουν να μιλάνε στα παιδιά τους για το σεξ. Μία απάντηση είναι, όταν το παιδί αρχίσει να κάνει ερωτήσεις. Φαίνεται σύνηθες για τα παιδιά να ρωτάνε για το σεξ μαζί με χιλιάδες άλλες ερωτήσεις που κάνουν για τον κόσμο γύρω τους. Οι έρευνες υποδηλώνουν ότι μέχρι περίπου την ηλικία των τεσσάρων ετών, τα περισσότερα παιδιά αρχίζουν να κάνουν ερωτήσεις για το πώς γίνονται τα μωρά. Τι είναι πιο φυσικό από το να ρωτάει κανείς από πού προήλθε; Ωστόσο, αυτή η περιέργεια συχνά εμποδίζεται από τη γονεϊκή απόκριση. Ένα αναψοκοκκινισμένο πρόσωπο και λίγα τραυλίσματα, ένα βιαστικό «Περίμενε μέχρι η μητέρα σου (ή ο πατέρας) να έρθει σπίτι για να κάνεις αυτή την ερώτηση», ή «Δεν είσαι αρκετά μεγάλος-η για να μάθεις τέτοια πράγματα» είναι μερικοί από τους συνηθισμένους τρόπους που η επικοινωνία σε αυτό το σημαντικό πεδίο εμποδίζεται πριν ακόμα ξεκινήσει. Η αναβολή των ερωτήσεων σε αυτή την πρώιμη ηλικία σημαίνει ότι ο γονέας μπορεί να έχει να αντιμετωπίσει το πιθανώς αμήχανο έργο του να ξεκινήσει ένα διάλογο για τα σεξουαλικά θέματα σε μεταγενέστερο σημείο στην ανάπτυξη του παιδιού.

            Μπορεί να είναι χρήσιμο για τους γονείς να συμπεριλαμβάνουν πληροφορίες για το σεξ (όταν είναι αρμόζον) σε καθημερινές συζητήσεις που τα παιδιά τους παρατηρούν ή στις οποίες συμμετέχουν. Αν αυτό γίνει με μια αίσθηση άνεσης και φυσικότητας, μπορεί να αυξηθεί η άνεση με την οποία τα παιδιά κάνουν τις ερωτήσεις  ή τις παρατηρήσεις τους για το σεξ.

            Αν οι ερωτήσεις ενός παιδιού είτε δεν ανακύψουν αυθόρμητα ή παρεμποδιστούν σε μια πρώιμη ηλικία, μπορεί να έρθει η στιγμή που ο γονέας θα νιώσει ότι είναι σημαντικό να αρχίσει να μιλά για το σεξ. Ίσως ένα καλό σημείο εκκίνησης είναι να μοιραστεί τα αληθινά του αισθήματα με το παιδί του –ότι ίσως νιώθει λίγο άβολα με το να συζητά για το σεξ ή ότι ίσως είναι μπερδεμένος για μερικά από τα δικά του αισθήματα ή πεποιθήσεις. Εκφράζοντας τη δική του αναποφασιστικότητα ή ευαλωτότητα μπορεί να κάνει τον εαυτό του πιο προσιτό. Κατά τη διάρκεια αυτής της αρχικής προσπάθειας, η απλή εκδήλωση των συναισθημάτων του γονέα και το να είναι ανοιχτός σε μελλοντικές συζητήσεις μπορεί να είναι το μόνο που χρειάζεται. Μια περίοδος επώασης είναι συχνά χρήσιμη, επιτρέποντας σε ένα παιδί να ερμηνεύσει την προθυμία του γονέα να μιλήσει για τη σεξουαλικότητα. Αν αυτή η πρώτη προσπάθεια δε συνοδευτεί από ερωτήσεις, μπορεί να είναι σοφό να επιλεγεί μία συγκεκριμένη περιοχή για συζήτηση. Μερικές προτεινόμενες ερωτήσεις ανοιχτού τύπου για ήπιο ξεκίνημα περιλαμβάνουν τα ακόλουθα: «Τι νομίζεις ότι είναι το σεξ;», «Τι γνωρίζεις για το πώς γίνονται τα μωρά;», «Τι πράγματα σου λένε οι φίλοι σου για το σεξ;», «Πώς αισθάνεσαι για τις αλλαγές στο σώμα σου;» (για μεγαλύτερα παιδιά ή πρώιμους εφήβους).

            Όπως είναι κατανοητό, οι γονείς μερικές φορές τείνουν να υπερφορτώνουν ένα παιδί που περιμένει μια σχετικά σύντομη, ευθεία απάντηση στην ερώτησή του. Για παράδειγμα, ένα πεντάχρονο που ρωτά «από πού ήρθα;» πιθανότατα δε ζητά μια λεπτομερή διάλεξη σχετικά με τη φυσιολογία της συνουσίας και της σύλληψης. Είναι μάλλον πιο χρήσιμο να συζητηθούν απλώς με συντομία τα βασικά της συνουσίας, ίσως περιλαμβάνοντας την ιδέα πιθανής ευχαρίστησης σε τέτοιου είδους μοίρασμα. Είναι επίσης καλή ιδέα να τσεκάρει ο γονέας να δει αν το παιδί του έχει καταλάβει την απάντηση στην ερώτηση. Επιπλέον, μπορεί ο γονέας να θελήσει να ρωτήσει αν πρόσφερε την επιθυμητή πληροφορία και επίσης να κάνει γνωστό στο παιδί ότι είναι ανοιχτός και σε περισσότερες ερωτήσεις. Όταν τα μικρά παιδιά θέλουν περισσότερες πληροφορίες, μάλλον θα τις ζητήσουν, με την προϋπόθεση ότι ένας ενήλικας έχει απαντήσει στις αρχικές τους ερωτήσεις.

            Μερικοί γονείς πιστεύουν ότι είναι ανάρμοστο να πούνε στα παιδιά τους ότι η σεξουαλική αλληλεπίδραση είναι ευχάριστη. Άλλοι συμπεραίνουν ότι η συζήτηση  της χαράς του σεξ με τα παιδιά τους είναι πολύτιμη.

            Η απροθυμία να εκφραστεί το μήνυμα ότι το σεξ μπορεί να είναι απολαυστικό μπορεί να πηγάσει από τις ανησυχίες των γονέων ότι τα παιδιά τους αμέσως θα τρέξουν έξω να ανακαλύψουν τι καλό έχαναν μέχρι τώρα. Τα περισσότερα ερευνητικά στοιχεία δε στηρίζουν τέτοιους προβληματισμούς. Υπάρχουν, ωστόσο, πολλοί δυστυχισμένοι εραστές που παλεύουν να ξεπεράσουν πρώιμα μηνύματα για τη «βρωμιά» και την ανηθικότητα του σεξ

Εθισμός στο Διαδικτυακό Σεξ

Εθισμός στο Διαδικτυακό Σεξ: Αβλαβής Σεξουαλική Διέξοδος ή Προβληματική Σεξουαλική Συμπεριφορά;

Οι ιστοσελίδες με σεξουαλικό προσανατολισμό είναι ανάμεσα στις πιο συχνά επισκεπτόμενες τοποθεσίες του Παγκόσμιου Διαδικτυακού Ιστού. Υπάρχουν περισσότερες από εκατό χιλιάδες ιστοσελίδες που παρουσιάζουν σεξουαλικό περιεχόμενο κάθε είδους, και οι επισκέψεις στις ιστοσελίδες αυτές έχουν αυξηθεί δραματικά, με μερικές από αυτές να αναφέρουν έως και πενήντα εκατομμύρια επισκέψεις συνολικά. Σύμφωνα με τις έρευνες, τουλάχιστον το ένα τρίτο των χρηστών του Διαδικτύου επισκέπτονται κάποιου είδους σεξουαλικά προσανατολισμένη ιστοσελίδα. Αυτό το παγκόσμιας εμβέλειας «σερφάρισμα για σεξ» υποδηλώνει προβληματική συμπεριφορά και είναι λόγος ανησυχίας για την κοινωνία;

Μερικοί ειδικοί υποστηρίζουν το αντίθετο –ότι η επιδίωξη του διαδικτυακού σεξ είναι ένα ακίνδυνο χόμπι που προσφέρει ανώνυμη πρόσβαση σε σεξουαλικά προσανατολισμένο υλικό που παρέχει σεξουαλικές διεξόδους (όπως αίθουσες συνομιλιών –chat rooms- για σεξ ή αυνανισμό με σεξουαλικές εικόνες) που είναι ασφαλείς από τους κινδύνους των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων και άλλα ρίσκα των σχέσεων.  Επιπλέον, το Διαδίκτυο μπορεί να είναι χρήσιμο σε ανθρώπους που επιθυμούν να εξερευνήσουν τις φαντασιώσεις τους σε απευθείας σύνδεση (online) στην ασφάλεια και ιδιωτικότητα του σπιτιού τους.

Μια λιγότερο καλοήθης άποψη για το σεξ στο Διαδίκτυο αναδύεται από την αυξανόμενη επίγνωση ότι για ένα μικρό αλλά συνεχώς αυξανόμενο αριθμό ατόμων που σερφάρουν στο Διαδίκτυο κυρίως για ερωτικό ερεθισμό και σεξουαλικές διεξόδους, η προσιτή τιμή, η προσβασιμότητα, και η ανωνυμία του Διαδικτύου δημιουργούν μια νέα γενιά σεξουαλικά ψυχαναγκαστικών ατόμων εθισμένα στο διαδικτυακό σεξ. Πολλά από αυτά τα άτομα χρησιμοποιούν το διαδικτυακό σεξ αποκλείοντας την ανάπτυξη διαπροσωπικών  σχέσεων.

Είναι δύσκολο να υπολογιστεί με ακρίβεια τι ποσοστό των χρηστών του Διαδικτύου στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν προβλήματα σχετιζόμενα με επισκέψεις σε ιστοσελίδες σεξουαλικού περιεχομένου. Μια μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για σεξουαλικούς σκοπούς δε φαίνεται να βιώνουν αρνητικές συνέπειες. Για παράδειγμα, πολλές γυναίκες αρχικά αναζητούν σχέσεις και «συνδέσεις» και η σεξουαλική συμπεριφορά είναι για αυτές δευτερεύων παράγοντας. Ωστόσο, κάποιες έρευνες αναφέρουν ότι 6-10% των χρηστών του Διαδικτύου ανησυχούν για τις πιθανές επιπτώσεις των σεξουαλικών δραστηριοτήτων τους στο Διαδίκτυο. Επιπλέον, οι μελέτες υποδηλώνουν ότι 1% των χρηστών του Διαδικτύου είναι τόσο εθισμένοι στο διαδικτυακό σεξ που η ικανότητά τους να λειτουργούν αποδοτικά στην καθημερινή τους ζωή βλάπτεται σημαντικά. Τέτοια άτομα είναι πιθανό να ξοδεύουν
ατελείωτες ώρες κάθε μέρα σερφάροντας σε σεξουαλικές ιστοσελίδες, να αυνανίζονται με σεξουαλικά ρητές εικόνες ή να επιδίδονται σε αμοιβαίο σεξ σε απευθείας σύνδεση με κάποιον με τον οποίο ήρθαν σε επαφή σε μια αίθουσα συνομιλίας.

Η σεξουαλική έξαψη, ο ερεθισμός, και οι διέξοδοι για οργασμό που παρέχονται από μια κυριολεκτικά ατέλειωτη ποικιλία σεξουαλικών ευκαιριών του Διαδικτύου μπορεί να οδηγήσουν σε μια ψυχαναγκαστική επιδίωξη διαδικτυακού σεξ που μπορεί να έχει καταστροφικό αντίκτυπο στη ζωή του εθισμένου ατόμου καθώς και στην οικογένειά του. Οι
σύντροφοι των ατόμων αυτών αναφέρουν ότι αισθάνονται παραμελημένοι, εγκαταλειμμένοι, απαξιωμένοι ή προδομένοι ως αποτέλεσμα της ψυχαναγκαστικής επιδίωξης του διαδικτυακού σεξ από τους συντρόφους τους.  Μερικοί άνθρωποι αφιερώνουν τόσο πολύ χρόνο στο κυνήγι  διαδικτυακού σεξ που καταλήγουν να παραμελούν τα μέλη της οικογένειας και/ή τα εργασιακά τους καθήκοντα.

Ένας πρόσθετος κίνδυνος που αντιμετωπίζουν μερικοί άνθρωποι εθισμένοι στο διαδικτυακό σεξ και άτομα που
αναζητούν ψυχαναγκαστικά διαδικτυακές σεξουαλικές σχέσεις είναι ότι μπορεί να προχωρήσουν σε συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο, εκτός Διαδικτύου, οι οποίες μπορεί να έχουν σοβαρές αρνητικές συνέπειες, όπως έκθεση σε σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και σεξουαλική επίθεση/κακοποίηση.

Σύμφωνα με κάποιους σεξολόγους, τα άτομα που επιδεικνύουν τέτοιες ακραίες σεξουαλικές συμπεριφορές συχνά υποφέρουν από συναισθήματα ντροπής, απαξίωσης, ανεπάρκειας και μοναξιάς. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να προκαλέσουν μεγάλο ψυχολογικό πόνο, και αυτός ο πόνος στη συνέχεια ωθεί το άτομο να ψάξει μια γρήγορη εκτόνωση, ή ένα προϊόν που μπορεί να μουδιάσει τον πόνο, όπως το αλκοόλ, ορισμένες τροφές, ο τζόγος, ή, σε αυτή την περίπτωση το διαδικτυακό σεξ. Η εκτόνωση με το γρήγορη αυτή ανακούφιση προσφέρει μια σύντομη μόνο ανάπαυση από τον ψυχολογικό πόνο, ο οποίος επιστρέφει με όλη την ισχύ του, πυροδοτώντας, επομένως, μια μεγαλύτερη ανάγκη για επίδοση σε τέτοιου είδους συμπεριφορές με σκοπό την απόκτηση περαιτέρω προσωρινής ανακούφισης. Δυστυχώς, αυτές οι επαναλαμβανόμενες ψυχαναγκαστικές πράξεις σύντομα τείνουν να γίνονται αυτοκαταστροφικές. Με άλλα λόγια, επιδεινώνουν τα συναισθήματα ντροπής και οδηγούν σε δυσλειτουργία σε θέματα οικειότητας, διακόπτοντας την ανάπτυξη της φυσιολογικής, υγιούς, διαπροσωπικής λειτουργικότητας.

Οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας έχουν εκφράσει ανησυχία για τον εθισμό των εφήβων στο διαδικτυακό σεξ.
Οι έφηβοι είναι πολλές φορές πιο συχνοί χρήστες του διαδικτύου σε σχέση με τους ενήλικες. Οι έρευνες για τη διαδικτυακή συμπεριφορά των εφήβων είναι σχετικά περιορισμένες και επομένως είναι δύσκολο να εκτιμηθεί πόσοι επιδίδονται σε προβληματική διαδικτυακή συμπεριφορά, όπως ο εθισμός στο διαδικτυακό σεξ.
Ωστόσο, μερικοί κλινικοί πιστεύουν ότι οι έφηβοι, ειδικά τα αγόρια, εθίζονται στο διαδικτυακό σεξ. Σύμφωνα με αρκετούς ψυχοθεραπευτές, είναι συνηθισμένο να συναντήσουμε εφήβους που είναι εθισμένοι στο να αυνανίζονται παρακολουθώντας ιστοσελίδες τρεις ή τέσσερις φορές την ημέρα. Τέτοιου είδους ακραία σεξουαλική συμπεριφορά που βασίζεται στο Διαδίκτυο μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνική απομόνωση, μη υγιείς σεξουαλικές στάσεις, μοναξιά, κατάθλιψη, και πιθανούς κινδύνους από συναντήσεις με αγνώστους, όπως εντοπισμό και δελεασμό από παιδόφιλους.

Πριν την ανάδυση του διαδικτύου, οι παιδόφιλοι ήταν σε μεγάλο βαθμό απομονωμένοι. Τώρα, με αρκετές διαδικτυακές ομάδες υποστήριξης παιδόφιλων, οι τελευταίοι μπορούν να ανταλλάζουν παιδική πορνογραφία, να συζητούν εμπειρίες κακοποίησης, να επικυρώνουν τις πράξεις τους, και να εξασφαλίζουν την ενίσχυση για την κοινή
τους πεποίθηση ότι η σεξουαλική αλληλεπίδραση μεταξύ ενηλίκων και παιδιών είναι αποδεκτή. Το Διαδίκτυο έχει επίσης διευκολύνει τη θυματοποίηση των παιδιών από τους παιδόφιλους, οι οποίοι, κρυμμένοι πίσω από ένα πέπλο ανωνυμίας, περιπλανώνται στον κυβερνοχώρο σχετικά απαρατήρητοι, χρησιμοποιώντας κάθε πρόσχημα στην προσπάθειά τους να δελεάσουν ανύποπτα θύματα. Αυτά τα αρπακτικά του κυβερνοχώρου μπορούν να εξερευνήσουν πίνακες ανακοινώσεων στο Διαδίκτυο και να σερφάρουν σε αίθουσες συνομιλίας σχεδιασμένες για παιδιά και έφηβους. Αυτές οι αίθουσες συνομιλίας παρέχουν εύφορο έδαφος για κυνήγι στους ενήλικες που αναζητούν ανύποπτα παιδιά που έχουν ανάγκη για προσοχή και παιδιά με συγχυσμένες ιδέες για τη σεξουαλικότητα.

Τυπικά, οι παιδόφιλοι πρώτα κερδίζουν την εμπιστοσύνη ενός παιδιού προσποιούμενοι ότι ενδιαφέρονται ειλικρινά για τα προβλήματα του παιδιού. Στη συνέχεια μπορεί να προσπαθήσουν να κάνουν το παιδί να συμφωνήσει σε ανταλλαγή διαδικτυακών μηνυμάτων, επιστολών ή τηλεφωνικών συνομιλιών. Έπειτα μπορεί να στείλουν στο παιδί πορνογραφικό υλικό υποδηλώνοντας ότι η σεξουαλική αλληλεπίδραση ενηλίκων-παιδιών είναι φυσιολογική. Το τελικό βήμα είναι ο κανονισμός μιας συνάντησης.

Μερικές από τις πύλες στο Διαδίκτυο έχουν προσπαθήσει να προστατέψουν τα παιδιά από τα αρπακτικά του κυβερνοχώρου χρησιμοποιώντας «φρουρούς» για την παρακολούθηση των αιθουσών συνομιλίας που είναι μόνο για παιδιά ώστε να εντοπιστούν ανάρμοστοι ή ύποπτοι δάλογοι. Δυστυχώς, αυτές οι προσπάθειες είναι μόνο ελάχιστα αποδοτικές, επειδή τα ιδιωτικά μηνύματα δεν μπορούν να «κοσκινιστούν». Οι παιδόφιλοι που είναι γνώστες του κυβερνοχώρου είναι πιθανό να προβούν σε συνομιλίες ιδιωτικά πριν κάνουν ανάρμοστες κινήσεις.

Ελπίζουμε ότι μελλοντικές μελέτες πάνω στο διαδικτυακό σεξ θα προσφέρουν μία πιο καθαρή απάντηση στο
ερώτημα «Είναι η ψυχαναγκαστική εξερεύνηση του διαδικτυακού σεξ μια σχετικά αβλαβής σεξουαλική διέξοδος ή είναι μία εν δυνάμει επιβλαβής ποικιλομορφία προβληματικής σεξουαλικής συμπεριφοράς;» Προς το παρόν, αρκετοί επαγγελματίες ψυχικής υγείας μας έχουν ευαισθητοποιήσει για τις πιθανές αντίξοες συνέπειες του εθισμού στο διαδικτυακό σεξ.

Η θεραπεία για τη διαταραχή της σεξουαλικής διέγερσης στη γυναίκα

   Για την αντιμετώπιση της διαταραχής της σεξουαλικής διέγερσης στη γυναίκα δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής αποτελεσματικές φαρμακολογικές παρεμβάσεις. Επομένως, η θεραπεία είναι κυρίως ψυχολογική-σεξουαλική.

     Αφού γίνει η κατάλληλη αξιολόγηση, σχεδιάζεται το θεραπευτικό πλάνο (με τη συνεργασία σεξολόγου και πελάτη), το οποίο σε γενικές γραμμές περιλαμβάνει ασκήσεις αισθησιακής εστίασης (δηλαδή εστίασης στις σεξουαλικές αισθήσεις) και εκπαίδευσης στον αυνανισμό, με έμφαση την επικέντρωση στον εαυτό. Η γυναίκα μαθαίνει να ανακαλύπτει τις σεξουαλικές τεχνικές που μπορούν να της προσφέρουν μέγιστη διέγερση, να χρησιμοποιεί φαντασιώσεις και σεξουαλικές σκέψεις για την ενίσχυση του ερεθισμού της, και να εστιάζει σε ερωτικές σκέψεις και ερεθίσματα κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής αλληλεπίδρασης. Μαθαίνει να επικοινωνεί αποτελεσματικά με το/τη σύντροφό της, ώστε να μπορεί να εκφράζει τις σεξουαλικές ανάγκες και επιθυμίες της, καθώς και να αρνείται δραστηριότητες που βρίσκει μη διεγερτικές. Οι ασκήσεις γίνονται από τη γυναίκα ή το ζευγάρι στην ασφάλεια και την ιδιωτικότητα του σπιτιού τους και η πρόοδος συζητείται στις ενδιάμεσες συνεδρίες. Πολλές φορές το σεξουαλικό πρόγραμμα συνοδεύεται και από γνωστική θεραπεία, ώστε να τροποποιηθούν τυχόν γνωστικές στρεβλώσεις ή πεποιθήσεις που συντηρούν το πρόβλημα.

     Αν, σύμφωνα με την αρχική εκτίμηση, κριθεί απαραίτητη και η θεραπεία ζεύγους, -η βελτίωση, δηλαδή πλευρών της σχέσης που συμβάλλουν στη μείωση της σεξουαλικής διέγερσης-, αυτή προηγείται της σεξουαλικής θεραπείας, ώστε το ζευγάρι να εισέλθει στη σεξουαλική θεραπεία υπό όσο το δυνατόν ευνοϊκότερες συνθήκες.  

Τα αίτια της διαταραχής της σεξουαλικής διέγερσης στη γυναίκα

Τα αίτια της διαταραχής της σεξουαλικής διέγερσης στη γυναίκα είναι ποικίλα. Μία από τις συχνότερες αιτίες του προβλήματος είναι ο ανεπαρκής σεξουαλικός ερεθισμός. Για παράδειγμα, ο ερεθισμός που προκύπτει αποκλειστικά από τη συνουσία για πολλές γυναίκες δεν είναι επαρκής πηγή σεξουαλικής διέγερσης. Επιπλέον, πολλές γυναίκες δεν έχουν μάθει να αποκτούν επίγνωση των γεννητικών αλλαγών που συνήθως συνοδεύουν τη σεξουαλική διέγερση (πχ. κολπική ύγρανση), με αποτέλεσμα η όποια διέγερση υπάρχει να μην μπορεί να ενισχυθεί. Τα αρνητικά συναισθήματα προς το/τη σύντροφο ή τη σεξουαλική αλληλεπίδραση που λαμβάνει χώρα, καθώς και τα γενικότερα προβλήματα στη σχέση παίζουν επίσης σημαντικό επιβαρυντικό ρόλο.

     Τέλος, άλλοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την ικανότητα μιας γυναίκας να διεγείρεται σεξουαλικά είναι: ιατρικά προβλήματα (όπως διαβήτης, τραυματισμός του νωτιαίου μυελού, καρκίνος της πυέλου και του μαστού, πολλαπλή σκλήρυνση, τραυματισμός του εγκεφάλου, καρδιοπάθεια), ψυχολογικά προβλήματα (όπως κατάθλιψη, ακραίο άγχος), βλάβη σε νεύρα της πυέλου (π.χ. μετά από επέμβαση στη μήτρα ή τον κόλπο), λήψη φαρμάκων (π.χ. αντι-υπερτασικά, αντικαταθλιπτικά, ηρεμιστικά, χημειοθεραπεία), η εμμηνόπαυση, η αρνητική εικόνα για τον εαυτό και το σώμα, οι ενοχές για το σεξ, και η σεξουαλική κακοποίηση.

Τα αίτια της διαταραχής οργασμού στις γυναίκες

Η ικανότητα μιας γυναίκας να βιώνει οργασμό φαίνεται να επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Αυτοί μπορεί να είναι νευρο-ανατομικοί, φυσιολογικοί, ψυχολογικοί, κοινωνικο-πολιτιστικοί, και αλληλεπιδραστικοί. Ωστόσο, κανένας δεν έχει επιβεβαιωθεί ως πρωταρχικός ή απόλυτος.

Α) Νευρο-φυσιολογικοί παράγοντες:

Αρκετές ανατομικές περιοχές είναι σημαντικές για την εμπειρία του οργασμού (κλειτορίδα, κόλπος, μικρά χείλη του αιδοίου, είσοδος του κόλπου). Αυτές οι περιοχές, ειδικά η κλειτορίδα έχουν πολλά νεύρα, καθώς και δυνατότητα αγγειοδιαστολής. Ο κόλπος είναι σχετικά αναίσθητος στο άγγιγμα, αν και βαθιά, δυνατή πίεση μπορεί να λειτουργήσει ως αισθητικό ερέθισμα. Ο εγκέφαλος είναι, επίσης, σημαντική πηγή σεξουαλικής διέγερσης και οργασμού στις γυναίκες. Τραυματισμός ή νόσος στις περιοχές αυτές μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα μιας γυναίκας για οργασμό.

     Άλλα νευρο-φυσιολογικά αίτια των προβλημάτων οργασμού μπορεί να είναι ασθένειες -όπως η πολλαπλή σκλήρυνση και ο διαβήτης με περιφερική νευροπάθεια-, επεμβάσεις στην κοιλιακή χώρα που αποκόβουν αγγειακό ιστό και επηρεάζουν τη λειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος, καθώς και υστερεκτομή και/ή ωοθηκεκτομή.

     Επιπλέον, ορισμένα φάρμακα (π.χ. αντικαταθλιπτικά, αντιψυχωτικά) επηρεάζουν την ικανότητα των γυναικών για οργασμό.

Β) Ψυχοκοινωνικοί παράγοντες:

Η ηλικία, η εκπαίδευση, η κοινωνική τάξη, η θρησκεία, και η προσωπικότητα είναι μεταβλητές που φαίνονται να σχετίζονται με το γυναικείο οργασμό. Οι νεαρότερες γυναίκες, ίσως λόγω έλλειψης εμπειρίας, έχουν μικρότερη συχνότητα οργασμού σε σχέση με τις μεγαλύτερες. Οι γυναίκες με υψηλότερη μόρφωση αναφέρουν συχνότερα οργασμό κατά τον αυνανισμό σε σχέση με τις γυναίκες χωρίς ανώτερη εκπαίδευση. Μια πιθανή εξήγηση για αυτό είναι ίσως ότι πιο μορφωμένες μπορεί να έχουν πιο φιλελεύθερες απόψεις για τη σεξουαλικότητα και να θεωρούν την ευχαρίστηση κύριο στόχο της σεξουαλικής δραστηριότητας. Επίσης, έχει παρατηρηθεί αρνητική σχέση μεταξύ της υψηλής θρησκευτικότητας και της ικανότητας για οργασμό, ίσως λόγω σεξουαλικών ενοχών. Οι ενοχές εμποδίζουν τον οργασμό μέσω γνωστικών μηχανισμών, όπως διαδικασίες περισπασμού. Χαμηλή οργασμική εμπειρία συνδέεται, επίσης, με απώλεια στην παιδική ηλικία ή αποχωρισμό από τον πατέρα, πατέρες συναισθηματικά μη διαθέσιμους ή πατέρες με τους οποίους οι γυναίκες δεν είχαν θετική σχέση στην παιδική ηλικία. Η εξήγηση είναι ότι η υψηλή διέγερση, που είναι απαραίτητη για τον οργασμό, δημιουργεί μια πιο ευάλωτη συναισθηματική κατάσταση που είναι απειλητική για τις γυναίκες που ανησυχούν ιδιαίτερα για πιθανές απώλειες.

     Περαιτέρω παράγοντες κινδύνου για προβλήματα οργασμού είναι η μείωση του εισοδήματος, το μη συχνό σεξ, οι μη συχνές σκέψεις για σεξ, ιστορικό σεξουαλικής παρενόχλησης, η γυναίκα να έχει αγγιχτεί σεξουαλικά πριν την εφηβεία, και σεξουαλικός εξαναγκασμός από άνδρα. Η κατάθλιψη οδηγεί σε οργασμικά προβλήματα έμμεσα μέσω της μειωμένης επιθυμίας. Το άγχος είναι ακόμα ένας επιβαρυντικός παράγοντας.

Γ) Αλληλεπιδραστικοί παράγοντες:

Τέλος, η συζυγική ικανοποίηση, η συζυγική προσαρμογή, η ευτυχία, και η σταθερότητα στη σχέση φαίνεται ότι σχετίζονται με τον οργασμό όσον αφορά τη συνέπεια με την οποία βιώνεται, την ποιότητά του και την ικανοποίηση που αντλεί η γυναίκα. Αυτό γίνεται μάλλον έμμεσα, μέσω της αυξημένης επικοινωνίας του ζευγαριού, της σεξουαλικά ευχάριστης δραστηριότητας, του μειωμένου άγχους, και της ενίσχυσης των υποκειμενικών και συναισθηματικών ποιοτήτων του οργασμού.  

Η θεραπεία της καθυστερημένης εκσπερμάτισης επίκτητου τύπου

Για τη θεραπεία της αποκτημένης καθυστερημένης εκσπερμάτισης χρειάζεται αρχικά να αποκλειστούν φαρμακολογικές αιτίες, επομένως πρέπει να εξεταστούν προσεκτικά τα συνακόλουθα φάρμακα του άνδρα που είναι πιθανό να εμποδίζουν την εκσπερμάτιση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, χρειάζεται να δοκιμαστεί ένα εναλλακτικό φάρμακο, ή στην περίπτωση των αντικαταθλιπτικών, μπορεί να χρειαστεί μείωση της δόσης ή αντίδοτο.

Η νευροπαθητική αναστολή της εκσπερμάτισης είναι συνήθως μη αναστρέψιμη και ο άνδρας χρειάζεται να λάβει συμβουλευτική ώστε να μεγιστοποιήσει την απόλαυση (τη δική του και του/της συντρόφου του) αξιοποιώντας την εναπομείνασα σεξουαλική λειτουργικότητα. Η έλλειψη ανδρογόνων απαιτεί κατάλληλη θεραπεία αντικατάστασης της τεστοστερόνης. Στην περίπτωση ελλιπούς ερεθισμού ασκήσεις πυελικού εδάφους μπορεί να είναι βοηθήσουν. Τέλος, οι περισσότεροί άνδρες χρειάζονται επίσης γενικές συμβουλές σχετικά με τη μείωση παραγόντων που επιδεινώνουν το πρόβλημα όπως μείωση στη χρήση αλκοόλ και εύρεση περισσότερου χρόνου για σεξουαλική δραστηριότητα όταν δεν είναι κουρασμένοι.

Η θεραπεία της καθυστερημένης εκσπερμάτισης ισόβιου τύπου

Για τη θεραπεία της καθυστερημένης εκσπερμάτισης ισόβιου τύπου προτείνονται διάφορες τεχνικές.

     Αρχικά, είναι απαραίτητο να ληφθεί το πλήρες σεξουαλικό και ιατρικό ιστορικό και να γίνει κλινική εξέταση. Χρειάζεται να ερευνηθούν οι καταστάσεις στις οποίες εμποδίζεται η εκσπερμάτιση και η συχνότητα με την οποία εμποδίζεται, οι πρώιμες εμπειρίες σχετικά με τη σεξουαλικότητα, οι φαντασιώσεις και τα μοτίβα αυνανισμού, ο βαθμός καθυστέρησης του οργασμού και το εάν απουσιάζει και ο οργασμός και η εκσπερμάτιση. Συχνά, ασυνείδητες συγκρούσεις πρέπει να εξεταστούν ώστε ο άνδρας να αναπτύξει μια κατανόηση των φόβων του, καθώς και οι προηγούμενες τραυματικές εμπειρίες ή οι καταστροφικές αλληλεπιδράσεις στη σχέση του που μπορεί να ενισχύουν το πρόβλημα.

     Οι θεραπείες που χρησιμοποιούνται περιλαμβάνουν χρήση πολλαπλού ερεθισμού, ποικιλία σεξουαλικών ασκήσεων, ψυχοθεραπευτικές τεχνικές, αλλαγή των μοτίβων αυνανισμού, εκπαίδευση κοινωνικών δεξιοτήτων, διάλυση σεξουαλικών μύθων και θεραπεία ζεύγους. Στη μέθοδο της συστηματικής απευαισθητοποίησης, ο άνδρας αυνανίζεται, αρχικά μόνος και στη συνέχεια σε καταστάσεις στις οποίες έρχεται σταδιακά πιο κοντά στη σύντροφό του. Μόλις ο άνδρας βιώσει οργασμό παρουσία της συντρόφου, αυνανίζεται σε έναν αριθμό βημάτων κατά τα οποία το πέος είναι όλο και πιο κοντά στον κόλπο. Τελικά, εισέρχεται στον κόλπο και χρησιμοποιείται συνδυασμένος ερεθισμός για να προκληθεί εκσπερμάτιση. Μαθαίνει ότι η στύση από μόνη της δε δηλώνει ετοιμότητα για συνουσία και ότι η άμεση επικοινωνία των σεξουαλικών επιθυμιών και συναισθημάτων είναι απαραίτητη.

     Προτείνεται συνεχής καταγραφή του επιπέδου της υποκειμενικής σεξουαλικής διέγερσης του άνδρα ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες αύξησης του ερεθισμού. Όταν υπάρχει μεγάλη διαφωνία μεταξύ του εσωτερικού κόσμου των ερωτικών εικόνων του άνδρα και της πραγματικής σεξουαλικής δραστηριότητας με τη σύντροφο, ο άνδρας ή το ζευγάρι καθοδηγείται να ενσωματώσει φαντασιώσεις αυνανισμού στις σεξουαλικές του αλληλεπιδράσεις, μειώνοντας έτσι την ενοχή και αυξάνοντας την πιθανότητα οργασμού.

     Η προσέγγιση είναι πιο αποτελεσματική όταν περιλαμβάνει και το/τη σύντροφο, ώστε να καταλάβει ότι δεν απορρίπτεται, αλλά ότι ο άνδρας προσπαθεί υπερβολικά να βιώσει οργασμό για χάρη του/της και ότι με τη συνεργασία οι πιθανότητες για επιτυχία είναι αυξημένες.

Οι συνέπειες της καθυστερημένης εκσπερμάτισης

Ο άνδρας που δεν μπορεί να εκσπερματίσει είτε μόνος ή, περισσότερο τυπικά, με ένα/μία σύντροφο, νιώθει εκμηδενισμένος, αγχωμένος, και σεξουαλικά ανίκανος. Συχνά το πρόβλημα υπάρχει για χρόνια, αν όχι δεκαετίες, και η θεραπεία ξεκινά μόνο όταν έχει οδηγήσει σε ένταση στη σχέσεη ή όταν το ζευγάρι αδυνατεί να τεκνοποιήσει.

     Δύο σημαντικές παρανοήσεις περιβάλλουν την καθυστερημένη εκσπερμάτιση. Η πρώτη είναι η υπόθεση ότι μόνο η απόλυτη αναστολή οργασμού στη συνουσία είναι σοβαρό πρόβλημα σε μια σεξουαλική σχέση, και η δεύτερη είναι ο μύθος ότι η καθυστερημένη εκσπερμάτιση έχει πλεονεκτήματα εξαιτίας του γεγονότος ότι ο άνδρας είναι ικανός για παρατεταμένη συνουσία και άρα μπορεί να ικανοποιήσει τη σύντροφό του απέραντα (π.χ. να της προσφέρει πολλαπλούς οργασμούς). Και οι δύο υποθέσεις είναι λανθασμένες επειδή δεν υπερβαίνουν επιφανειακούς σεξουαλικούς μύθους. Η δεύτερη υπόθεση είναι τυπικό παράδειγμα της εξύμνησης της ανδρικής επίδοσης σε βάρος της ευχαρίστησης.

     Στην πραγματικότητα, ακόμα και μια αναστολή του οργασμού όπου ο άνδρας μπορεί να εκσπερματίσει μετά από παρατεταμένη συνουσία βιώνεται ως πολύ φορτική και λιγότερο ευχάριστη. Η σεξουαλική πράξη επισκιάζεται από τον άνδρα να προσπαθεί απεγνωσμένα να φτάσει στον οργασμό, αφήνοντας λίγο χώρο για οικεία ευχαρίστηση. Οι περισσότεροι άνδρες το βλέπουν ως σκληρή δουλειά, και όχι ως ικανοποιητική σεξουαλική αλληλεπίδραση. Ο άνδρας συνήθως διακόπτει τη συνουσία όταν η στύση του υποχωρήσει μετά από ορισμένο διάστημα ή όταν παραιτηθεί, εμποδίζοντας οποιαδήποτε περαιτέρω ενίσχυση της σεξουαλικής διέγερσης. Οι περισσότερες γυναίκες βιώνουν επίσης την παρατεταμένη συνουσία σαν αγγαρεία επειδή η κολπική ύγρανση μειώνεται ή εξαφανίζεται και μπορεί να επακολουθήσουν δυσάρεστες αισθήσεις ή ακόμη και πόνος.

     Μερικές γυναίκες νιώθουν υπεύθυνες για την έλλειψη οργασμού του συντρόφου τους και κατηγορούν τον εαυτό τους. Άλλες γυναίκες αναπολούν τη μοιρασμένη (αν και όχι απαραίτητα ταυτόχρονη) σεξουαλική κορύφωση. Αισθάνονται τον υπέρμετρο έλεγχο του συντρόφου τους και την αδυναμία του να αφεθεί ως σημαντικό μειονέκτημα στη σεξουαλική του εμπειρία. Όταν ο άνδρας με αναστολή οργασμού στη συνουσία επίσης αρνείται τον ερεθισμό με το χέρι ή το στόμα από το/τη σύντροφο και μπορεί να βιώσει οργασμό μόνο με αυνανισμό (μόνος του ή παρουσία του/της συντρόφου του), ο/η σύντροφος βιώνει απόρριψη και αισθάνεται μη απαραίτητος-η. Αρκετές γυναίκες πιστεύουν ότι ο σύντροφός τους δεν τις θεωρεί ελκυστικές και ότι θα μπορέσει να εκσπερματίσει κάνοντας έρωτα με μια άλλη γυναίκα Και για τους δύο συντρόφους, η αναστολή του οργασμού μπορεί να προκαλέσει απώλεια των σεξουαλικών κινήτρων και του σεξουαλικού ενδιαφέροντος, επιβαρύνοντας τρομερά τη σχέση.

     Πολλοί άνδρες με ανεσταλμένη εκσπερμάτιση νιώθουν δυστυχισμένοι και ανήσυχοι, ιδιαίτερα όταν έχουν βιώσει δυσκολίες με την εκσπερμάτιση από τις πρώτες τους σεξουαλικές συνευρέσεις. Πολλοί άνδρες αποκτούν εμμονή με την εκσπερμάτιση και φοβούνται την αποδοκιμασία της συντρόφου. Κατά συνέπεια, η συνουσία γίνεται προβλέψιμα λιγότερο ευχάριστη και οι άνδρες επιδίδονται κυρίως σε σεξουαλική δραστηριότητα με σκοπό να ικανοποιήσουν τη σύντροφό τους και να καθησυχάσουν τον εαυτό τους για τον ανδρισμό τους και την ικανότητά τους για επίδοση. Εν τέλει, μερικοί άνδρες προσποιούνται οργασμό ενώ άλλοι μπορεί να αποκτήσουν στυτική δυσλειτουργία, να χάσουν τη σεξουαλική τους επιθυμία ή να βιώσουν αποστροφή ή αισθήματα αηδίας για τη σεξουαλική δραστηριότητα.

Τα αίτια της καθυστερημένης εκσπερμάτισης επίκτητου τύπου

Ο μόνος τρόπος να καθοριστούν τα αίτια της καθυστερημένης εκσπερμάτισης επίκτητου τύπου είναι η κλινική συνέντευξη. Προφανώς, η διαταραχή της εκσπερμάτισης σε αυτόν τον τύπο δεν υπήρχε προηγουμένως. Η έναρξη μπορεί να είναι αιφνίδια ή σταδιακή, ενώ η καθυστέρηση μπορεί να ποικίλει ανάλογα με την κατάσταση και επίσης να εμφανίζεται ανά διαστήματα.

Μερικοί ψυχολογικοί παράγοντες που μπορεί να συνδέονται με την ανάπτυξη της αποκτημένης καθυστερημένης εκσπερμάτισης είναι το ψυχολογικό τραύμα (π.χ. η ανακάλυψη της απιστίας του/της συντρόφου), ή η έλλειψη σεξουαλικού και ψυχολογικού ερεθισμού (ανεπαρκής τεχνική ή έλλειψη προσοχής σε σεξουαλική σήματα).

Οργανικοί παράγοντες μπορούν επίσης να συμβάλουν. Με την ηλικία συμβαίνει μια μάλλον φυσιολογική καθυστέρηση στην εκσπερμάτιση. Επίσης, η έλλειψη ανδρογόνων ή ο υπογοναδισμός μπορεί να συνοδεύονται από καθυστερημένη εκσπερμάτιση. Οποιαδήποτε νευρολογική νόσος, τραυματισμός, ή χειρουργική επέμβαση που τραυματίζει οσφυϊκά συμπαθητικά γάγγλια και τα συνδετικά νεύρα (π.χ. πολλαπλή σκλήρυνση, διαβητική νευροπάθεια) μπορεί να οδηγήσει σε καθυστέρηση ή αποτυχία εκσπερμάτισης. Μία μεγάλη ποικιλία φαρμάκων (π.χ. αντικαταθλιπτικά, αντιψυχωτικά) μπορεί να βλάψει τη διαδικασία εκσπερμάτισης μέσω κεντρικών και περιφερικών μηχανισμών. Τέλος, το αλκοόλ μπορεί να καθυστερήσει ή να εμποδίσει εντελώς την εκσπερμάτιση άμεσα μετά από οξεία χρήση και έμμεσα μέσω νευρολογικών ή ορμονικών διαταραχών κατά τη διάρκεια χρόνιας κατάχρησης.

Τα αίτια της καθυστερημένης εκσπερμάτισης ισόβιου τύπου

Η καθυστερημένη εκσπερμάτιση ισόβιου τύπου (παρούσα σε όλη τη ζωή του άνδρα) μπορεί να έχει ποικίλα αίτια, τα οποία συνήθως αλληλεπιδρούν.

     Σύμφωνα με τη νευροβιολογική προσέγγιση, η καθυστερημένη εκσπερμάτιση ισόβιου τύπου είναι μέρος της βιολογικής ποικιλομορφίας του χρόνου που χρειάζονται οι άνδρες για να εκσπερματίσουν στον κόλπο. Υπάρχει, δηλαδή, ένα εύρος στη σοβαρότητα της καθυστερημένης εκσπερμάτισης, από ήπια σε σοβαρά καθυστερημένη και τέλος αποτυχία εκσπερμάτισης. Αυτή η βιολογική ποικιλομορφία σχετίζεται με γενετικούς παράγοντες. Αν αυτό αληθεύει, σημαίνει ότι οι άνδρες μπορεί να γεννιούνται με μια βιολογική ευαλωτότητα να αναπτύξουν καθυστερημένη εκσπερμάτιση (π.χ. χαμηλή ευαισθησία πέους και/ή χαμηλή αποκριτικότητα ή αυξημένο κατώφλι του αντανακλαστικού εκσπερμάτισης). Ο ελλιπής σεξουαλικός ερεθισμός μπορεί να ενισχύσει τη βιολογική προδιάθεση ενός άνδρα να αναπτύξει καθυστερημένη εκσπερμάτιση.

     Τα ψυχολογικά αίτια περιλαμβάνουν: αρνητικές εμπειρίες όπως ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, τραυματικές σεξουαλικές εμπειρίες, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, αναστολές για αιτήματα που αφορούν σεξουαλικές επιθυμίες, διαστρεβλωμένες στάσεις και προσδοκίες, φόβος εγκυμοσύνης, άγχος επίδοσης. Βαθιά ριζωμένες συγκρούσεις ή υποσυνείδητοι φόβοι ή φαντασιώσεις, που ως βάση έχουν έναν παράλογο φόβο ενδοκολπικής εκσπερμάτισης μπορεί επίσης να βρίσκονται στη ρίζα των προβλημάτων καθυστερημένης εκσπερμάτισης. Τέτοια παραδείγματα είναι: φόβοι αιμομιξίας, φόβοι ευνουχισμού (κυριολεκτικοί φόβοι ότι το πέος μπορεί να τραυματιστεί στον κόλπο ή μεταφορικοί, όπως φόβοι απώλειας του εαυτού), ο φόβος μήπως πληγωθεί η γυναίκα (το πέος δρα ως επικίνδυνο όπλο και η συνουσία και κυρίως ο οργασμός και η εκσπερμάτιση βιώνονται από τον άνδρα ως πολύ απειλητικοί και βλαβεροί για τη γυναίκα), φόβος απώλειας σπέρματος (μερικοί άνδρες έχουν την πεποίθηση ότι κάθε εκσπερμάτιση εμπεριέχει μια απώλεια ζωτικότητας, προκαλώντας μια τεράστια αδυναμία ή ακόμη κάτι χειρότερο, και ότι επομένως, η εκσπερμάτιση θα έπρεπε να αποφεύγεται) ή φόβοι απώλειας ελέγχου (το να αφεθεί κάποιος, η αλλαγμένη συνείδηση, και η απώλεια του ελέγχου που σχετίζονται με τον οργασμό).

     Σύμφωνα με τις υποθέσεις της εχθρότητας και του θυμού, οι άνδρες με καθυστερημένη εκσπερμάτιση επιδεικνύουν δυνατά αισθήματα εχθρότητας, θυμού ή οργής προς τις γυναίκες. Αυτά τα συναισθήματα μπορεί να οφείλονται σε διαφορετικές πηγές σχετιζόμενες με ανεπίλυτες συγκρούσεις της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης και μπορεί να κρύβονται πίσω από φανερά τρυφερή συμπεριφορά προς τις γυναίκες. Μερικές θεωρίες προτείνουν ότι οι παραφιλικές ορμές ή φαντασιώσεις έχουν ιδιαίτερη σημασία σε άνδρες με ανεσταλμένη εκσπερμάτιση. Καθώς η σεξουαλική διέγερση βασίζεται σε συγκεκριμένα ερεθίσματα για αυτούς τους άνδρες, η διέγερση που είναι δυνατή στο σεξ με σύντροφο μπορεί να επαρκεί για απόκτηση στύσης, αλλά όχι για οργασμό μέσω συνουσίας.

Επιπλέον, πολλοί ακόμη διαφορετικοί παράγοντες μπορεί να εμπλέκονται, όπως ενοχές λόγω περιοριστικής σεξουαλικής ή αυστηρής θρησκευτικής ανατροφής, ή διαμάχες που απορρέουν από στερεότυπα ανδρισμού όπου ο άνδρας δεν επιτρέπεται να δείξει συναισθήματα.

     Μια άλλη εξήγηση είναι ότι η καθυστερημένη εκσπερμάτιση είναι στην ουσία πρόβλημα επιθυμίας και διέγερσης, που παρουσιάζεται ως δυσλειτουργία οργασμού. Υποστηρίζεται ότι τα αίτια είναι ο αυτο-σεξουαλικός προσανατολισμός του άνδρα μου μπορεί μόνο να επιτρέψει και να απολαύσει τα δικό του αυτο-ερεθισμό μέσω του αυνανισμού.

     Συμπεριφορικά, έχει προταθεί ότι οι ιδιοσυγκρασιακές τεχνικές αυνανισμού είναι ανάμεσα στις πιο συχνές αιτίες της καθυστερημένης εκσπερμάτισης. Σε πολλές περιπτώσεις, ο άνδρας έχει μάθει να εκσπερματώνει μόνο ως απόκριση σε ένα συγκεκριμένο, συχνά πολύ έντονο, άγγιγμα από το δικό του χέρι σε ένα συγκεκριμένο σημείο του πέους. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μια εντελώς εξαρτημένη σεξουαλική δυσλειτουργία.

     Τέλος, διαπροσωπικοί παράγοντες όπως προβλήματα στη σχέση των συντρόφων επίσης μπορούν να συμβάλουν στο πρόβλημα της καθυστερημένης εκσπερμάτισης.

Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS
Please update your Flash Player to view content.
Please update your Flash Player to view content.

Αναζήτηση άρθρων Σεξ

    • Για τη Γυναίκα (30)
    • Για το Ζευγάρι (44)
    • Για τον Άνδρα (36)
    Close 
    • Έλλειψη ερωτικής επιθυμίας (18)
    • Αυνανισμός (4)
    • Διέγερση (26)
    • Μέγεθος και Στύση πέους (13)
    • Οργασμός (10)
    • Πρόωρη ή καθυστερημένη εκσπερμάτιση (9)
    • Πόνος κατά την ερωτική πράξη (6)
    • Σεξουαλικές φαντασιώσεις (4)
    Close 

Ρωτήστε τη Σεξολόγο μας!

Στείλτε μας την ερώτησή σας και σύντομα θα επικοινωνήσουμε μαζί σας.






Σύνδεση or Δημιουργία λογαριασμού